به گزارش خبرنگار «تهران پرس»؛ با وجود پیشرفت‌های شهری در تهران، همچنان بسیاری از معابر عمومی و اماکن پرتردد برای افراد دارای معلولیت و والدینی که از کالسکه استفاده می‌کنند، مناسب‌سازی نشده‌اند. نبود رمپ‌های استاندارد، پیاده‌رو‌های نامناسب و موانع فیزیکی، تردد را برای این گروه‌ها دشوار و گاه غیرممکن کرده است.
تهران شهری که برای همه نیست
در بسیاری از خیابان‌های تهران، پیادهروها یا بیش از حد باریک هستند یا با موانعی مانند سطل زباله، تیر چراغ برق و موانع فیزیکی مسدود شده‌اند. این موضوع نه‌تنها افراد دارای معلولیت را دچار مشکل می‌کند، بلکه والدینی که با کالسکه کودک در حال تردد هستند نیز با چالش‌های زیادی مواجه می‌شوند.
یکی از شهروندان که از ویلچر استفاده می‌کند، در گفتگو با خبرنگار «تهران پرس» می‌گوید: «گاهی مجبور می‌شوم برای عبور از یک خیابان، از مسیر خودرو‌ها بروم، چون پیاده‌رو یا پله دارد یا شیب آن‌قدر زیاد است که نمی‌توانم از آن استفاده کنم.»
همچنین، مادری که با کالسکه فرزندش در حال عبور از یکی از خیابان‌های مرکزی تهران است به خبرنگار ما، می‌گوید: «برای عبور از برخی معابر باید از خیابان رد شوم، چون هیچ راهی در پیاده‌رو وجود ندارد. این موضوع خطرناک است، مخصوصاً در خیابان‌های شلوغ.»
مترو و پل‌های عابر؛ چالش‌های بیشتر
علاوه بر مشکلات پیادهروها، بسیاری از ایستگاه‌های مترو هنوز مجهز به آسانسور یا بالابر‌های استاندارد نیستند. حتی در ایستگاه‌هایی که آسانسور وجود دارد، گاهی خراب است یا در دسترس نیست. از سوی دیگر، بسیاری از پل‌های عابر پیاده فاقد رمپ هستند، که عملاً استفاده از آنها را برای افراد دارای معلولیت و والدین با کالسکه غیرممکن می‌کند.
طی سال‌های اخیر، شهرداری تهران بار‌ها از برنامه‌هایی برای مناسب‌سازی معابر شهری خبر داده است، اما سرعت اجرای این برنامه‌ها کند بوده و در برخی مناطق همچنان وضعیت نامناسبی حاکم است. برخی کارشناسان شهری معتقدند که طراحی معابر تهران از ابتدا برای همه اقشار جامعه در نظر گرفته نشده و تغییر این وضعیت به سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی بلندمدت نیاز دارد.
اصغر دلاور کارشناس حوزه شهرسازی در این زمینه می‌گوید: «مشکل اصلی این است که زیرساخت‌های شهری ما از ابتدا استاندارد نبوده و حالا اصلاح آنها هزینه‌بر است. اما این یک ضرورت است، زیرا شهر باید برای همه شهروندان، از جمله معلولان و سالمندان، قابل استفاده باشد.»
برای حل این معضل، لازم است که شهرداری و سایر نهاد‌های مسئول برنامه‌ای جامع برای بهبود وضعیت معابر تدوین و اجرا کنند. نصب رمپ در پیادهروها، تعمیر و تجهیز آسانسور‌های مترو، مناسب‌سازی پل‌های عابر پیاده و ایجاد مسیر‌های مشخص برای عبور ویلچر و کالسکه از جمله اقداماتی است که می‌تواند به بهبود شرایط کمک کند.
در حالی که بسیاری از کلان‌شهر‌های جهان در حال تبدیل شدن به شهر‌هایی با دسترسی فراگیر هستند، تهران همچنان در این مسیر با چالش‌های جدی مواجه است. آیا وقت آن نرسیده که «تهران برای همه» تنها یک شعار نباشد و به واقعیت تبدیل شود؟
انتهای خبر/خ