به گزارش خبرنگار «تهران پرس»؛ پدیده کودکان کار در تهران به یکی از معضلات اجتماعی جدی تبدیل شده است. با گسترش فقر و مشکلات اقتصادی، تعداد کودکانی که به‌جای حضور در مدرسه، در خیابان‌ها به کار مشغولند، رو به افزایش است. این کودکان اغلب در چهارراه‌ها، مترو‌ها و مناطق پرتردد شهر دیده می‌شوند؛ کودکانی که به‌دلیل نیاز مالی خانواده، مجبور به انجام کار‌های سخت و طاقت‌فرسا هستند.
اگرچه آمار دقیق و رسمی از تعداد کودکان کار در تهران وجود ندارد، اما برآورد‌ها نشان می‌دهد که این رقم به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. یکی از دلایل اصلی این افزایش، فشار‌های اقتصادی بر خانواده‌ها و مهاجرت‌های داخلی و خارجی به تهران است. بسیاری از این کودکان از خانواده‌های کم‌درآمد و یا مهاجران غیرقانونی هستند که به‌دلیل نداشتن مدارک هویتی، از حمایت‌های اجتماعی و آموزشی محروم مانده‌اند.
کار در خیابان‌ها نه‌تنها به سلامت جسمی کودکان آسیب می‌زند، بلکه تأثیرات منفی جدی بر سلامت روانی آنها نیز دارد. این کودکان اغلب در معرض خشونت، سوءاستفاده و حتی اعتیاد قرار می‌گیرند. همچنین، ترک تحصیل و بی‌سوادی در بین آنها بسیار شایع است که در آینده باعث تداوم چرخه فقر و محرومیت خواهد شد.
در سال‌های اخیر، نهاد‌های مختلف دولتی و غیردولتی برای کاهش تعداد کودکان کار در تهران اقداماتی انجام داده‌اند. شهرداری تهران با راه‌اندازی مراکز حمایت از کودکان کار، تلاش کرده است تا آموزش‌های ابتدایی و مهارت‌های زندگی را به این کودکان ارائه دهد. همچنین سازمان‌های مردم‌نهاد با تأمین غذا، پوشاک و حمایت‌های روانی، نقش مؤثری در بهبود وضعیت این کودکان ایفا کرده‌اند.
با این حال، این اقدامات به‌دلیل نبود هماهنگی بین نهاد‌های مختلف و همچنین کمبود بودجه کافی، نتایج مطلوبی به همراه نداشته است. بسیاری از این کودکان پس از مدت کوتاهی دوباره به خیابان بازمی‌گردند، زیرا مشکلات اقتصادی خانواده‌هایشان همچنان پابرجاست. همچنین، قوانین موجود برای حمایت از کودکان کار ناکافی به‌نظر می‌رسند و نظارت دقیقی بر کارفرمایان یا باند‌های بهره‌کشی وجود ندارد.
برای حل این معضل اجتماعی، لازم است رویکردی جامع و پایدار اتخاذ شود. نخستین گام، افزایش آگاهی عمومی و فرهنگی درباره حقوق کودکان و آثار مخرب کار کودکان است. در کنار آن، باید با تقویت زیرساخت‌های آموزشی و حمایت‌های اقتصادی، خانواده‌های این کودکان را توانمند ساخت تا نیازی به کار کودکان نداشته باشند، همچنین، ایجاد قوانین سختگیرانه‌تر برای جلوگیری از بهره‌کشی و استثمار کودکان و افزایش نظارت بر کارفرمایان ضروری است. مشارکت گسترده‌تر سازمان‌های مردم‌نهاد و همکاری بین‌المللی نیز می‌تواند به بهبود وضعیت این کودکان کمک کند.
خسرو ناصری شهروند تهرانی در گفتگو با خبرنگار «تهران پرس» گفت: اخیراً در حال کمک به کودکی بودم که در سطح خیابان در حال فروش گل بود و مقداری پول و چند قلم معیشتی به او دادم منتها چند قدم جلوتر دیدم مردی آمد و اقلام و پول را از او گرفت، بسیار ناراحت شدم که این کودکان قربانیان مافیا هستند و نمی‌توانند کودکی کنند.
محمود جعفری شهروند تهرانی نیز گفت: برخی از این کودکان در مترو در حال دستفروشی هستند که البته فقر باعث می‌شود آنها دست به کیف قاپی و دزدی بزنند و یا حتی از احساسات نوع دوستی مردم سوءاستفاده کرده و پول بگیرند.به عنوان شهوند ایرانی از مسئولین خواهشمندم به این مسئله رسیدگی کنند.
باید گفت؛ کودکان کار، قربانیان خاموش فقر و نابرابری اجتماعی هستند. ادامه این روند، نه‌تنها آینده این کودکان را تباه می‌کند، بلکه به مشکلات اجتماعی بزرگ‌تری در آینده منجر خواهد شد. با توجه به ابعاد گسترده این معضل، نیاز است که تمامی نهاد‌های دولتی، غیردولتی و جامعه به‌طور جدی به آن توجه کنند و با اقداماتی هماهنگ و پایدار، راه‌حلی مؤثر برای این بحران خاموش بیابند.
انتهای پیام/خ