به گزارش «تهران پرس»، مظاهر معینالدینی درباره راهکارهای کاهش آلودگی هوا گفت: در بحث کنترل آلودگی هوا و اثر بخشی برنامههای آن به جای مدیریت خطی به یک مدیریت چرخشی نیاز داریم.
او اظهارداشت: برای مدیریت کیفیت هوا ابتدا باید با شناخت وضع موجود شروع و بررسی کرد که امروزه پدیده آلودگی شهرها ناشی از کدام آلاینده بوده و کدامیک از بقیه مهمتر و سهم بیشتری در آلودگی هوا دارد. همچنین بررسی وضع هواشناسی و اقلیمی، وضع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی منطقهای هم مهم است.
وی افزود: همه این موارد کمک میکند تا بتوانیم به سمت راهحلهایی که نیاز داریم و انتخاب مسیر مناسب حرکت کنیم.
او افزود: اگر در زمینه مدیریت کیفیت هوا، آیین نامهای را تصویب یا قانونگذاری و بودجهای را هزینه میکنیم، باید بدانیم در یک پازل بزرگ چه نقشی دارد و قرار است به چه میزان از این معضل را کم کند. مثلا زمانی که به شهروندان در مورد کاهش آلودگی هوا توصیه داریم، باید بتوانیم در این پازل نقش شهروندان را مشخص کرده تا مشارکت موثرتری از آنها داشته باشیم.
معینالدینی ادامه داد: برنامه مدیریت کیفیت هوا در واقع یک پازل بزرگی است که از بخشها، نهادهای مختلف دولتی و غیر دولتی تشکیل شده که کمک کننده هستند؛ بنابراین در مرحله دوم به سراغ این موضوع میرویم که برای حل این مشکلات چه توان و چه فرصتها و تهدیدهایی را پیش رو داشته و چه استراتژی و راهکارهایی را برای مقابله با این وضعیت در اختیار داریم.
این کارشناس محیط زیست یادآور شد: برای این مدیریت باید بررسی کرد که آیا نیاز است که استانداردهایمان به روز شود و یا اینکه استانداردهای موجود کفایت میکند. در واقع بخشی از این اطلاعات کمک میکند که خلأ قانونی یا اجرای قانونهای موجود را احصاء کنیم.
او یادآور شد: این پرسشها مطرح است که در حوزه برنامه ریزی چقدر خواسته شده که شهروندان مشارکت بخصوصی داشته باشند، از وسایل حمل و نقل عمومی و سوخت پاکتری استفاده و تکنولوژی خودرویی بهتری انتخاب کنند. در این زمینه آیا توانستهایم شرایط و زیرساختها را فراهم کنیم، اگر فراهم شده، چرا تمایل به انتخاب و رفتار مناسب هنوز اتفاق نیافتاده است.
این کارشناس محیط زیست خاطر نشان کرد: متاسفانه در بخش مدیریت کیفیت هوا و آلودگی به جای اینکه مشکلات در این بخش حل شود، به دنبال عارضه یابی و حواشی این موضوع هستیم. در حالی که باید یک ممیزی انجام داد و نتایج اقدامات و وضع موجود را بسنجیم و در صورتی که راهکارها موثر بوده، ادامه دهیم و یا اگر ناکارآمد بودهاند، آنها را متوقف کنیم.
عضو هیأت علمی گروه محیط زیست دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: شاید در کشور به شناختی از ایستگاههای کیفیت هوا و توسعه آن نیاز داشته باشیم ولی در حال حاضر در بحث کلان نیاز به یک نقشه راه داریم که بتواند به طور موثری ما را در حوزه هوا کمک کند.
انتهای پیام//ح. ع
منبع: ایسنا