به گزارش تهران پرس، محمدرضا تقی‌پور درباره جزئیات ارائه خدمات درمانی به معتادان گفت: یکی از مشکلات جدی که بر کیفیت روند درمان و ارایه خدمات مناسب در مراکز اقامتی درمان معتادان موضوع ماده ۱۵ (مراکز خود معرف برای درمان اعتیاد) به شدت اثر منفی داشته و موجب آسیب‌رسانی به روند فعالیت مراکز شده و لازم است این فرآیند مورد بازنگری و اصلاح قرار بگیرد ارجاع معتادان موضوع تبصره دو ماده ۱۶ (مراکز نگهداری معتادان متجاهر با حکم قضائی) به مراکز اقامتی درمان معتادان محسوب می‌شود که موجب کاهش تعداد مراجعان داوطلب درمان به مراکز اقامتی شده است.
وی یادآورشد: یکی از دلایل عمده در کاهش مراجعان به مراکز ماده ۱۵، احساس ناامنی و نگرانی بین معتادان داوطلب درمان و خانواده‌های آنان از احتمال خطرات بهداشتی و ایمنی ناشی از نگهداری معتادان متجاهر با رفتار‌های پرخطر در مراکز اقامتی گزارش شده است.
تقی‌پور اظهار کرد: نگهداری اجباری معتادانی که با حکم قضائی تحت عنوان معتادان مشمول تبصره دو ماده ۱۶ به مراکز اقامتی درمان معتادان ارجاع داده می‌شوند، با توجه به امکان بروز مشکلات از جمله اغتشاش، خودزنی، اقدام به خودکشی یا فرار، گذشته از اینکه خسارت‌های احتمالی مالی و قضائی را در خصوص کارکنان و مدیریت مراکز اقامتی درمان معتادان به همراه خواهد داشت، ضرورت حفظ امنیت و انضباط در نگهداری اجباری معتادان ارجاعی به این مراکز را بیشتر می‌کند.
وی با بیان اینکه در چنین وضعیت و شرایطی، کیفیت درمان در این گروه از مراکز به شدت کاهش خواهد یافت، خاطرنشان کرد: با توجه به حضور و مشاهده گسترده جمعیت معتادان در پاتوق‌ها، محلات و کف خیابان و پیرو درخواست مستمر استانداران، فرماندران و نیروی انتظامی در اکثر استان‌ها، ضرورت تاسیس و توسعه مراکز نگهداری اجباری موضوع ماده ۱۶ و به رغم همه تلاش‌ها و اقداماتی که در این عرصه‌ها تاکنون انجام پذیرفته است.
تقی‌پور ادامه داد: اگر این ادعا مطرح شود که استراتژی‌ها و تاکتیک‌های متخذه تاکنون در جهت کاهش جمعیت معتادان به خصوص در شناسایی، ساماندهی و درمان معتادان متجاهر و بی‌سرپناه اثر بخشی قابل قبول نداشته است، چندان دور از واقعیت‌های عینی و ملموس در کف جامعه نیست.
مدیرعامل اتحادیه کمپ‌های ترک اعتیاد اعلام کرد: بخش اعظم معتادان در شرایطی به درمان تمایل پیدا می‌کنند که سال‌ها از اعتیادشان می‌گذرد و همین موضوع شانس موفقیت درمان‌های کوتاه مدت و بدون حمایت‌های اجتماعی را کاهش و هزینه‌های درمان را به علت عود‌های مکرر افزایش می‌دهد.
وی افزود: استفاده از تاکتیک فشار اجتماعی، قانون و مشوق‌های رفتاری در کنار آموزش خانواده، جامعه و رسانه‌ها می‌تواند فرد معتاد را در زمان کوتاه تری جهت ورود به فرآیند‌های درمان ترغیب کند، موثر بودن درمان فقط به شرط ورود داوطلبانه به آن نیست.
تقی‌پور یادآورشد: شواهد نشان می‌دهد اگر درمان برای معتادان در دسترس، از نظر هزینه‌های مادی و معنوی کم‌هزینه و در عین حال جامع، متنوع و جذاب باشد، تعداد بیشتری از آنان را می‌توان تحت پوشش درمان قرار داد؛ هر چه تعداد معتادان درمان نشده در معتاد کردن مصرف کنندگان جدید کمتر شود، بدون شک سوءمصرف مواد نیز کاهش خواهد یافت.
انتهای پیام//ح. ع
منبع: ایرنا