گروه جامعه تهران پرس؛ وانت نیسان به رنگ آبی کنار خیابان؛ کافی است دست و صورتش را ببینید که آفتاب چه بلایی بر سرشان آورده است. مدام از زندگی و سختی‌هایش گلایه می‌کنند و معتقدند شغلشان به گونه‌ای است که گاهی مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند.
علی بشیر که بچه ساوه است، ۶ فرزند دارد که در خانه‌ای ۴۰ متری با پول پیش ۶۰ میلیون تومان با پرداخت ماهانه۷ میلیون تومان اجاره، ساکن محله زمان‌آباد شهرری است. او می‌گوید: من از دوران کودکی خرج خانواده‌ام را با شغل کارگری تامین می‌کردم. خیلی برایم سخت بود، اما نمی‌توانستم شرمندگی خانواده‌ام را ببینم.
وی اظهارداشت: نه من، بلکه همکاران من که با وانت و نیسان کنار خیابان هستند مشکل من را دارند. همکاران من هر چند وقت یکبار مورد بی‌مهری از سوی مسئولان شهرداری قرار می‌گیرند و ای کاش که این‌گونه رفتاری با آنان نمی‌شد. واقعیت این شغل، امنیتی ندارد.
آیا بهتر نبود شهرداری تهران محل‌هایی برای کاسبی فروشندگان میوه و سایر کالا با نیسان و وانت تعیین می‌کرد تا مورد بی‌حرمتی قرار نگیرند. ساماندهی وانت‌های میوه فروش با کدام سازمان است؟ آیا بهتر نبود که این شغل هم صاحب یک تشکل صنفی بود تا صدایشان به گوش مسئولان می‌رسید؟
۷۰ درصد وانتی‌های میوه فروش، زخم‌های کهنه‌ای از ساماندهی شهرداری تهران دارند و باید فکری به حال آنان کرد. بهترین راهکار، افزایش بازارچه‌های کوچک هفتگی و یا تعبیه محل‌های دائمی برای فروش محصولات آنان بر روی وانت و نیسان است. با اجرای دقیق این طرح در تمام محلات شهر تهران، به طور حتم، شهر زیباتری خواهیم داشت که هم در آن مردم آسایش بیشتری از نظر ترافیکی دارند و هم اینکه وانت‌داران با اطمینان بیشتری به فروش محصولات خود خواهند پرداخت.
انتهای پیام//ح. ع