حجت‌الاسلام ابوالقاسم علیزاده در یادداشت ارسالی به تهران پرس درباره تهران و شهدای آن نوشت: بیایید تهران را از زاویه دیگر با ۲۴۰۰۰ شهیدش در بیش از ۶۰۰ نقطه و با ۱۳۳۳ کبوتر خونین بالی که در تهران به شهادت رسیدند و بال و پرشان سوخت و با ۵۳۰۰ شهید دانش‌آموزش و بیش از ۳۰۰ شهید فرهنگی و معلمش بشناسیم.
سرزندگی پایتخت ایران را باید از مجاهدت و تلاش ۶۰۰ شهید جامعه‌ی کارگریش دانست و راست قامتی آن را در خاطرات خدمت بی‌منت ۱۴۹۶ شهید کارمندی جستجو کرد؛ و نقش و نگار ارزش زن زندگی آزادی را باید بر تارک چادر ۵۶۰ شهید زن تهرانی به نظاره نشست.
تهران را با بیش از ۵۸۰ شهید روحانی که بعضاً در همین تهران به‌وسیله دسیسه منافقین مزدور و کور دل به شهادت رسیدند، باید نگریست.
بهراستی شهید مطهری چه کسی بود و به چه گناهی و در کجا شهید شد؟ شهید بهشتی و یارانش، شهید مفتح و باهنر و شاهآبادی و محلاتی و یل‌های این دورانش، چگونه و برای چه مقصود و مقصدی در اوج مظلومیت به‌شهادت رسیدند؟
چه شکوهمند است تهران را از فراز چوبه‌ی داری، در میدان توپخانه‌ی تهران که مجاهد شهید شیخ فضل‌الله نوری را آسمانی کرد به نظاره نشست و فریاد‌های شهید مدرس را در دفاع از حقوق ملت در مبارزه با دیکتاتوری ستمشاهی از خاطرات گذراند و با حسرت و آه از عالمان شهیدی همچون غفاری و سعیدی و نواب صفوی که زیر شکنجه جان باختند تا عزت و کرامت مردم ایران پا برجا بماند یاد کرد.
آری این خط سرخ شهادت است که از حجره تا سنگر و از محراب تا معراج و تا هماکنون امتداد یافته است؛ و چه عزتمندانه علم را بهدست طلاب شهیدی همچون آرمان علی‌وردی و مختارزاده برای دفاع از امنیت مردم و جامعه رسانده است.
به گواه وعده‌های الهی و جاودانگی عاشورا و اثبات پیروزی خون برشمشیر، علم از دست علمدار نیفتد هرگز، پرچم مالک و عمار نیفتد هرگز.
انتهای پیام/خ