به گزارش تهران پرس؛ شهید «کرامت امیری» فرزند «محمدعلی» ۹ شهریور ۱۳۴۲ در شهرستان نورآباد استان فارس دیده به جهان گشود. این شهید والامقام ۱۳ تیرماه ۱۳۶۲ در مهاباد به فیض شهادت نائل آمد. بخشهایی از وصیتنامه شهید را میخوانیم:
وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ
ملتی كه شهادت دارد اسارت ندارد (امام خمينى)
درود بر محمد(ص) و آل انبياء، درود بر حسين(ع) سالار شهيدان و درود بر رهبر كبير انقلاب امام خمينی.
الان كه اين وصيتنامه را مینويسم از عشق به جبهه در پوست خود نمیگنجم، دلم میخواهد بال در آورم و راهی جبهه شوم. اگر شهادت اين فيض عظيم را خدا نصيب من كرد بايد پدر و مادر و برادرانم ناراحت نشوند چون خداوند امانتی را به دست آنها سپرده بود و اين امانت را بايد پس بدهند. مرگ راهی است رفتنی و اين راه را بايد حتما طی كرد پس چه بهتر كه اين راه را شرافتمندانه طی نمايیم و در راه خدا و راه قرآن و راه حسين(ع) برويم. حسين(ع) سالار شهيدان در صحرای كربلا چطور جنگيد و به شهادت رسيد پس ما بايد حسينوار راه آنها را ادامه دهيم.
من از پدر بزرگوارم، مادر مهربانم و شما برادرانم میخواهم كه اگر من شهيد شدم ناراحت نشويد و لباس سياه بر تن نكنيد. به شما قوم و خويشان تبريک [میگویم] و به دوستانم كه به خانه ما میآيند شيرينی بدهيد. تمام دوستان و قوم و خويشان را دعوت كنيد تا غذا بخورند چون دلتان میخواهد حجله عروسی را به پا كنيد و انشاءالله در سرای جاويدان با شما ديدار خواهم كرد.
من الان كه پای در چكمه میكنم و سينه خود را جلو گلولههای آتشين بعثیها قرار میدهم نه برای هوا و هوس و نفس و نه برای مقام، فقط برای رضای خدا است.
ای برادران! حسینوار، و ای خواهران! زينبوار باشيد. هميشه هوشيار و آگاهانه فكر كنيد و نگذاريد كه منافقان در محلهها نفوذ كنند.
از تمامی عشاير غيور میخواهم كه هميشه در صحنهها حاضر شوند. سلامتی رهبر ما را از خداوند بزرگ بخواهند و تا حد قدرت و توانايی به جبههها كمک كنند.
انتهای پیام/