به گزارش تهران پرس؛ شهید مجتبی برقی نهم خرداد ماه سال ۱۳۳۶ در تهران دیده به جهان گشود. پدرش ابوالقاسم و مادرش حکیمه خاتون نام داشت. پس از حضور در جبهه بیست و نهم مرداد ماه سال ۱۳۶۰ به شهادت رسید. پیکر این شهید والا مقام در بهشت زهرای تهران آرام گرفته است. در ادامه وصیتنامه این شهید والامقام را می‌خوانید.
فرازی از وصیت نامه شهید:
دلم تنگ است و می‌خواهم دلم را بشکافم و بگشایم. پروردگارا! تو خود بهتر مى دانى آنچه را که حتى خود ما نمی‌دانیم، سپس درد دل فقط و فقط با تو و تنها تو. خداوندا! دست‌هایم را بگیر که اشک‌هایم یاریم نمی‌کنند.
خدایا! اگر تو را نداشتم، چه داشتم؟ مى خواهم که تو را سپاس بگویم. شهادت مى‌خواهم که مرا در چشمه سرخ رنگ خود شستشو دهد که سخت به آن نیازمندم، خودم و خانوادهام را به تو می‌سپارم.
حمد و سپاس خدایی را که نعمت بزرگی، چون شهادت را نصیب این بنده روسیاه و گنهکار خود نمود و مرا به تنها آرزوی قلبیم رسانید. جهاد در راه خدا را با بینائی کامل انتخاب نمودم حضرت حق منت نهاد و شرافت و عزت را نصیبم نمود.
عزیزان من، حال که در ظاهر در میان شما نیستم و برای آنکه بدانید که در مورد بازمانده‌ها و بازماندگانم چه باید بکنید سفارشاتی را در ذیل می‌آورم باشد که با توکل به خداوند منان این سفارشات را به مرحله تحمل درآورده و موجبات شادی روح مرا که به لطف خدا ناظر بر اعمل هستم فراهم گردانید.
امیدوارم که لطف خداوند شامل حال همه شما عزیزانم باشد و با صبر و بردباری وزنه‌ای باشید برای اسلام. در خاتمه از تمام افراد خانواده، دوستان، فامیل، همسایگان و همکاران حلالیت میطلبم و امیدوارم که اگر بدی از من دیده‌اند به بزرگواری خود حلالم نمایند و همینطور مادر عزیزم که همیشه مدیون او هستم و بوده‌ام و هیچ وقت زحمات او را در مورد خودم فراموش نمی‌کنم و هیچ وقت نتوانسته‌ام ذره‌ای از دریای بیکران زحماتش را پاسخگر باشم و امیدوارم که مرا حلال نماید و زحماتش را بر من ببخشد. مادر جان برایم نماز بخوان و دعا کن که خداوند رحمتش را شامل حال من نیز بکند. والسلام علی من اتبع الهدی.
۱۳۶۰/۰۵/۲۰
انتهای پیام/