حجت السلام و المسلمین محمد مفتح در یادداشت ارسالی به تهران پرس نوشت: دیدگاه های متفاوتی درباره علت قیام کربلا و جنبه های آن وجود دارد که همه این ها درست بوده اما یکی از جنبه های مهم حادثه عاشورا که باید مورد دقت بیشتری قرار بگیرد، جنبه بندگی است.
اولین قدم برای بندگی شناخت معبود با معرفتی عمیق به خداوند است. نیاز انسان به شناخت خداوند یک حقیقت فطری است که در درون هر فردی به وجود آمده است و هر موجودی باید این حقیقت را به مرحله ظهور بگذارد.
بعد از شناخت معبود، عشق به دنبال آن می آید. عشق و معرفت دو بال بندگی محسوب می شود و کسی که صداقت در معرفت و عشق دارد باید خداوند عالم را پرستش کند و با عبادت خدا از عبادت غیرخدا بی نیاز شود.
حضرت آنقدر به عبادت عشق می ورزد که از دشمن وقت می گیرد که در شب آخر به راز و نیاز و نماز بپردازد. نه تنها خودشان بلکه تمام یارانش آن شب به راز و ستایش با معبود پرداختند.
خاکساری و تواضع امام حسین علیه السلام در برابر خداوند متعال و مناجات‌های آن حضرت از جمله راز و نیاز امام حسین علیه السلام با خداوند در روز عاشورا، تجلی اوج بندگی امام علیه السلام در پیشگاه خداوند متعال به شمار می‌رود.
انسان اگر باور کند که کارهای خداوند بر عدل و حکمت است خودش را در جلوه این عدالت تسلیم می کند همانگونه که در واقعه کربلا به نمایش درآمد.
در آموزه های قرآن یاد گرفتیم یکی از راه های دست یابی به عزتمندی، اطاعت و بندگی خداوند است.
یکی از فضایل امام حسین(ع) عزتمندی است که اگر بخواهیم برای آن حضرت لقبی را انتخاب کنیم همان عزیز است که از دیدگاه امام تاکید بر این اصل قرآنی است و امروز نیز عزت گران حقیقی و عاشقان حسینی از این امام همام الهام می گیرند.
عاشقان حسینی باید بندگان واقعی خداوند باشند و همچون حسین بن علی به معرفت خداوندی رسیده و به ستایش و انجام اعمال عبادی بپردازند.
توسل به ابا عبدالله الحسین(ع) و اجرای مکتب ایشان سریع ترین راه برای رسیدن به بندگی خداوند است .