به گزارش «تهران پرس»؛ امام محمد باقر (علیه‌السلام)، چهره‌ای بود که در اوج سکوت دوران و در میانه خفقان حاکمان اموی، پرتویی از نور دانش و فضیلت را بر دل‌های تشنه حقیقت افکند. او از سلاله پاک پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) بود و در سیمای او، وقار و متانتی دیده می‌شد که نشانه‌ای از ژرفای ایمان و معرفت داشت. صدایش آرام، نگاهش نافذ و کلامش ریشه در حکمت و درایت داشت. هیچ‌گاه از کسی روی برنمی‌گرداند و در برابر جاهلان، با بردباری پاسخ می‌داد. رفتار کریمانه‌اش، دل‌ها را نرم می‌کرد و حضورش یادآور عهد نبوت بود.
با وجود فشارهای سنگین حکومت اموی، لحظه‌ای از تعلیم و تبیین معارف الهی بازنایستاد. او نه تنها به حفظ دین پرداخت، بلکه آن را شکوفا کرد و گوهرهای پنهان علم را آشکار ساخت. بسیاری از جویندگان حقیقت، با نشستن در کنار او، جان خود را از زلال معرفت سیراب می‌کردند. در رفتار روزمره، ساده‌زیستی و بی‌اعتنایی به زرق و برق دنیا، به روشنی دیده می‌شد. او بیش از آنکه سخن بگوید، با عمل خویش درس می‌آموخت.
وقتی از عدالت و حق سخن می‌گفت، چنان از سرچشمه یقین می‌جوشید که حتی دشمنان نیز به حقانیتش اعتراف می‌کردند. نه برای قدرت، بلکه برای حقیقت می‌زیست و از مسیر صبر و حلم، پایه‌های ظلم را به لرزه می‌انداخت. مهربانی‌اش نسبت به فقیر و یتیم بی‌حد بود و هرگز نیازمندی را دست خالی بازنمی‌گرداند. شب‌هایش در عبادت و نیایش می‌گذشت و دلش با خدا چنان راز می‌گفت که گویی جز او، هیچ کس در هستی نیست.
آنچه از او به یادگار مانده، تنها احادیث و سخنان حکیمانه‌اش نیست؛ بلکه سیره‌ای است که در دل و جان شیعه ریشه دوانده.
کلامش روشنگر راه عالمان دین شد، و سکوت مدبرانه‌اش، بلندترین فریاد در برابر ستم زمانه بود. او از آن دست امامانی بود که بی‌آنکه شمشیری بکشد، حکومت را به چالش می‌کشید. حضورش، مرز میان حق و باطل را روشن می‌کرد و هر واژه‌اش، نقشی در بنای فکری و اعتقادی امت داشت.
دشمن می‌دانست که این مرد با چهره‌ای آرام و صدایی دلنشین، خطرناک‌تر از هزاران شمشیر است. پس برای خاموش کردن نورش، به زهر متوسل شد. امام در اوج مظلومیت و غربت، اما با قامتی استوار و دلی آرام، به شهادت رسید. اما شعله‌ای که از جان او برخاست، در دل تاریخ خاموش نشد. هنوز هم هرگاه از حقیقت، از علم، از حلم، از پاکی و از مقاومت سخن گفته می‌شود، نامی از محمد بن علی، باقر علوم، به میان می‌آید.
در سوگ او، نه فقط خاک مدینه، که دل‌های عاشقان تا همیشه گریان است. و این داغ، نه داغی کهنه، بلکه زخمی همیشه تازه بر پیکر تاریخ است. امامی که رفت، اما راهی را گشود که تا قیامت رهرو خواهد داشت؛ راه دانایی، آزادگی، و بندگی راستین.
امامی که علم را شکافت و جهل را در هم شکست
در هفتمین روز از ماه ذی‌الحجه، آسمان مدینه دوباره تیره شد؛ این بار به داغ امامی که علم را شکافت و حقیقت را از دل تاریکی بیرون کشید. امام محمد باقر (علیه‌السلام)، پنجمین خورشید درخشان امامت، در چنین روزی به دست طاغوت زمان، هشام بن عبدالملک، با زهر جفا به شهادت رسید.
امامی که نه تنها امام زمان خویش، بلکه معلمی برای نسل‌های پس از خود بود. او که «باقرالعلوم» لقب گرفت، دریایی بی‌کران از معرفت بود؛ عالمی که درهای دانش را گشود و شاگردانی تربیت کرد که پایه‌گذاران تمدن علمی تشیع شدند.
امام باقر (ع) با زهد و تقوایش، با اخلاق و فروتنی‌اش، و با صبر در برابر ظلم، راه و رسم اهل بیت (ع) را زنده نگاه داشت. در دورانی که اختناق بنی‌امیه همه جا را فرا گرفته بود، امام نه با شمشیر، بلکه با قلم و کلام، با تربیت و تعلیم، پایه‌های ظلم را به لرزه درآورد.
امروز که در سوگ شهادت ایشان سیاه‌پوشیم، یادمان نرود که میراث او نه تنها غم، بلکه آگاهی و بیداری است. درسی که از امام باقر (ع) می‌گیریم، شناخت حقیقت، مبارزه با جهل و حرکت در مسیر عقل، علم و معنویت است.
توصیفی زیبا ازیک شهروند تهرانی درباره امام محمد باقر (علیه‌السلام)
در هیاهوی تهرانِ شلوغ، میان برج‌ها و خیابان‌ها و دود و آلودگی، گاهی دلم پر می‌کشد به آسمانی دیگر، به مدینه‌ای دور، به آرامگاه بزرگی که بی‌گنبد و بی‌چراغ است؛ جایی که خورشیدی دفن شده، بی‌آنکه خاک بتواند روشنی‌اش را خاموش کند. امام محمد باقر (علیه‌السلام)، پنجمین امام از نسل پیامبر، در دل آن خاک آرمیده است، اما نامش، روشش، نگاهش و راهش تا دل تهران امروز هم رسیده است.
برای من، امام باقر کسی‌ست که وقتی از علم حرف می‌زنم، یادش زنده می‌شود؛ وقتی دنبال حقیقت می‌گردم، صدای او را در جانم می‌شنوم؛ وقتی خسته از دروغ و نادانی، دلم می‌خواهد تکیه‌گاهی مطمئن باشد، حدیثی از او می‌خوانم و آرام می‌گیرم. امامی که میان سیاست و سکوت، راهی از آگاهی گشود؛ نه با فریاد، که با فهم، نه با شمشیر، که با کلام، قلب‌ها را فتح کرد.
منِ تهرانی، اگرچه دور از مدینه‌ام، اما در ازدحام این شهر بی‌قرار، همیشه جایی برای یاد او در دل دارم. در کوچه‌های باریک و خانه‌های قدیمی جنوب شهر، یا حتی در ساختمان‌های بلند شمال، هنوز دل‌هایی هستند که وقت نماز، وقت دعا، وقت خواندن حدیثی از حقیقت، بی‌صدا نام باقرالعلوم را زمزمه می‌کنند.
او برای من فقط امام نیست؛ چراغی‌ست در شب‌های تار، تکیه‌گاهی‌ست در لحظه‌های بی‌پناهی، الگویی‌ست وقتی می‌خواهم بفهمم چگونه می‌شود مؤمن بود و مهربان، عالم بود و فروتن، مبارز بود و صبور. امامی که دانش را شکافت، نه برای فخرفروشی، بلکه برای روشن کردن راه کسانی که گم‌گشته‌اند.
ای کاش روزی گنبدی بر خاک بقیع برپا شود، اما حتی اگر نشود، امامی که دل‌ها را روشن کرده، نیازی به نشان ندارد. گنبد او، مهر او در دل ماست. و من، یک تهرانیِ گم‌شده میان دود و دیوار، هنوز دل بسته‌ام به نوری که از مدینه برخاسته و تا قلبم رسیده است؛ نوری به نام محمد بن علی، باقر علم و صبر و روشنی.
امام باقر(ع)، پرچم‌دار علم و معرفت
حجت‌الاسلام علی‌اکبر محمدزاده، کارشناس مسائل دینی، در گفتگو با تهران پرس درباره شخصیت امام محمد باقر (ع) اظهار داشت: «امام باقر (ع) در دورانی پرچالش، با تأسیس مکتب علمی، معارف الهی را گسترش دادند. ایشان با مناظرات عالمانه، شبهات دشمنان را پاسخ گفتند و با تربیت شاگردان برجسته، بنیان‌های فکری اسلام را تقویت کردند.» وی افزود: «امام باقر (ع) با تأکید بر عقلانیت و اخلاق، راهی برای سعادت بشری ترسیم کردند. ایشان به ما آموختند که علم بدون عمل بی‌ثمر است و ایمان واقعی در خدمت به خلق خدا نمود می‌یابد.»
محمدزاده تأکید کرد: «امروز وظیفه ماست که با الگوگیری از سیره ایشان، علم و تقوا را در جامعه ترویج دهیم تا به جامعه‌ای عادلانه و متعالی دست یابیم.»
وی در پایان گفت: «امام باقر (ع) الگویی ابدی برای مبارزه با جهل و ترویج عدالت است.»
سیره امام باقر (ع)، چراغ راه امت
حجت‌الاسلام قربان نقلی، کارشناس مسائل دینی در گفتگو با تهران پرس درباره نقش امام محمد باقر (ع) گفت: «امام باقر (ع) با ایجاد نهضت علمی، معارف اسلامی را از تحریف حفظ کردند. ایشان با تربیت شاگردانی، چون زراره، علوم دینی را به نسل‌های بعد منتقل نمودند.»
وی افزود: «امام باقر (ع) در برابر ظلم حکام اموی، با صبر و حکمت ایستادگی کردند و با رفتار کریمانه، الگویی برای مقاومت ارائه دادند.»
نقلی تأکید کرد: «سیره ایشان نشان می‌دهد که علم و عبادت باید توأمان باشد تا انسان به کمال برسد.»
او ادامه داد: «امروز باید با تأسی از امام باقر (ع)، در برابر تهاجم فرهنگی دشمنان ایستادگی کنیم و با ترویج معارف اهل‌بیت (ع)، جامعه را به سمت تعالی هدایت نماییم.» وی در پایان گفت: «یاد امام باقر (ع) الهام‌بخش مبارزه با جهل و ظلم است.»
انتهای خبر/