حجت‌الاسلام ابوالقاسم علیزاده در یادداشت ارسالی به پایگاه خبری تحلیلی «تهران پرس» نوشت: در جامعه‌ی اسلامی محله محور و مسجد پایه، مسجد از جایگاه بلند و رفیعی برخوردار می‌باشد زیرا حلقه‌ی وصلی است بین توده مردم با حاکمیت و مدیران ریز و درشت کشور.
سئوال اساسی اینجاست؛ که چه میزان از مسئولین محترم به‌معنای واقعی مسجدی هستند و حداقل یک وعده از سه وعده‌ی نماز را در مساجد به جماعت اقامه می‌کنند؟
البته ممکن است خودشان تمایل داشته باشند؛ اما مسائل امنیتی و یا حصار محافظین اجازه این امر را نمی‌دهد. ولی آنچه حضرت امیر‌المؤمنین علی علیه‌السلام در نسخه‌ی منحصر به فرد مدیریت اسلامی (نامه ۵۳، عهدنامه مالک اشتر) بیان فرموده‌اند تأکید براینست که حصار محافظین را نیز باید شکست و به درون اجتماعات مردم راه یافت و زمینه‌ی ارتباط‌گیری سهل و آسان برای آحاد مردم با مدیران و مسئولان را فراهم ساخت و این کاری است که به راحتی از نقش و کارکرد اصلی مساجد برقرار و طراز به‌ویژه با میدان‌داری بسیجیان مخلص بر می‌آید؛ بنابراین ادعای مردمی بودن و شعار مردمی دادن امری است آسان، اما آنچه به‌واقع شاخصه اصلی مردمی بودن کارگزاران نظام است، شکستن حصار خود برتربینی و تواضع و فروتنی در برابر مردم با حضور مستمر در مساجد و با روحیه جهادی و بسیجی است.
لازم به یاد آوری است که در سال‌های اول پیروزی انقلاب یکی از شاخصه‌ها و بلکه افتخارات مدیران و مسئولان؛ مسجدی بودن و ارتباط مستقیم و روان با اهالی مساجد بود.
انتهای خبر/خ