به گزارش خبرنگار تهران پرس؛ محله «جماران»؛ محله‌ای با قدمتی طولانی که سال‌ها قبل با نام «جاموران» یا «جُمهران ری که امامزاده ادریس در آن مدفون بوده است» شناخته می‌شد.
این منطقه در دامنه رشته کوه البرز واقع شده و به طور متوسط ۱۷۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. جماران طبق سرشماری سال ۱۳۸۵ دارای ۷۴۳۳۳ نفر جمعیت و مساحت آن ۱۳۷۳۸۱۴ مترمربع می‌باشد.
شاید خیلی‌ها فکر کنند که شهرت این محله بخاطر اتفاقات بعد از انقلاب است، اما پیش از سال ۵۷ نیز این‌جا محله‌ای بود خوش آب و هوا با باغ‌های بزرگی که همچون ریه‌های شهر عمل می‌کرد و از قضا یکی از باغ‌های بزرگ آن هم متعلق به خاندان «خسروشاهی» صاحب کارخانه مینو بوده است.
جالب است که«جماران» با نام «جاموران» در قرن سوم هجری یعنی ۱۱۰۰ سال پیش در کتاب «الکافی» آمده است و در این کتاب از شخصی به نام ابوعبدالله جامورانی از اهالی جاموران ری یاد می‌کند که از راویان حدیث بوده است و همین نشان اصالت این‌جاست؛ البته وجود چنار‌های کهن که توانسته‌اند جان سالم از ساخت و ساز‌های شهری به در برند نیز شاهد همین ماجراست.
از زمان قاجار این محله روستای خوش آب و هوایی بود که حدود ۷۰۰ نفر در آن زندگی می‌کردند و مشغول کشاورزی و باغداری بودند؛ در زمان پهلوی اول «جماران» وسیع‌تر از امروز بود و بعد در زمان «محمدرضاشاه» این‌جا معروف بود به باغ‌ها، قنات‌ها، تکیه‌ها و مساجدش تا زمان انقلاب.
هرچه بود و هست خشت خشت این‌جا پر از قصه‌هایی است که در دلش نهفته است و با وجود مدرنیته شدن شهر هنوز حس و حال نوستالژی خود را در برخی کوچه پس‌کوچه‌هایش حفظ کرده است.
انتهای پیام/خ