به گزارش تهران پرس؛ ورزشگاه آزادی تهران در تاریخ ۲۶ مهر ۱۳۵۰، یعنی دو روز پس از افتتاح برج آزادی افتتاح شد و در ۲۷ اسفند ۱۳۵۰ بازی پرسپولیس و کروزیرو برزیل به عنوان بازی افتتاحیه استادیوم در آن انجام شد و نخستین گلزن ایرانی در این ورزشگاه «صفر ایرانپاک» بود.
این ورزشگاه در زمان ساخت دارای بالاترین معیارهای بینالمللی بود و تا سال ۱۳۵۳ بخشهای دیگر مجموعه آزادی از قبیل سالن ۱۲هزار نفری، دریاچه مصنوعی و…تکمیل شد و در ۱۰ شهریور ۱۳۵۳ و همزمان با بازیهای آسیایی سال ۱۹۷۴ م تهران رسماً این مجموعه افتتاح شد.
مهندس «فرمانفرمائیان» استادیوم آزادی را در زمانی کم و با بودجهای اندک (۸۰ میلیون) طراحی و اجرا کرد و در طراحی این استادیوم از ورزشگاهی در مکزیک که شبیه به کوههای آتشفشان بوده، الهام گرفته است. بعد از ساخت استادیوم فوتبال، با بودجهای ۷۰۰ میلیون تومانی مابقی مجموعه نیز ساخته شد.
شایان ذکر است که این ورزشگاه، ۳۶ ورودی خروجی دارد و در ابتدا سکوهای تماشاچیان سیمانی بود و پس از نصب صندلی؛ گنجایش آن حدوداً ۷۶ هزار نفر برآورد شد؛ اما بین مردم همچنان استادیوم به صد هزار نفری معروف است؛ گرچه این استادیوم جمعیت ۱۱۰ هزار نفری نیز به خود دیده، مثل بازی تیم ملی ایران و عربستان و یا ایران و ژاپن.
طبق گزارشی که در مهر ۱۳۹۲ در بلیچر رپورت منتشر شد، ورزشگاه آزادی در میان ۲۰ ورزشگاه برتر جهان جای گرفته است؛ همچنین برای مدت زیادی در رسانههای مطرح جهان از جمله گاردین بهعنوان یکی از بزرگترین ورزشگاههای جهان مطرح بود. این ورزشگاه از نظر استانداردها و ضوابط کنفدراسیون فوتبال آسیا دارای نمره A است.
انتهای پیام/