به گزارش خبرنگار تهران پرس؛ اراضی «الهیه» که در گذشته به «خورآذین» معروف بوده است، بیشترِ باغهایش متعلق به «احترام‌الدوله» همسر صدراعظم شاهان قاجاری بود و پس از آنکه «میرزا جعفرحکیم‌الهی» آن را خریداری کرد؛ نامش به «الهیه» تغییر یافت.
می‌گویند از همان سالها هم الهیه به حسِ‌خوب و باصفا بودن معروف بوده است و دلیل این حال خوب را بخاطر نامش که الهی است میدانستند!
«کارخانه‌ی کبریت‌سازی» در اینجا که در زمان ناصرالدین‌شاه تاسیس و امتیازش متعلق به روس‌ها بوده است، جزو مکانهای معروف به حساب می‌آمد که اکنون اثری از آن برجا نمانده است.
اما «باغ‌باشگاه ملی نفت» و باغ نفیسی که متعلق به خانم امینی بوده است و اکنون «مرکز مطالعات تاریخ ایران» است محفوظ مانده‌اند.
اهمیت این منطقه بخاطر وجود سفارت‌خانه‌هایی است که در اینجا ساخته شد و تصمیمات نفتی از زمان قاجار و پهلوی، در کنار مزیت‌هایی چون سرسبزی و باغ‌های میوه‌ی اینجا بر رشد الهیه تاثیر بسزایی داشته است.
«امیرسعیدالهی» که از نوادگان میرزا حکیم‌الهی است میگوید از کودکی میشنیدم که این محل مالِ ماست، اما قیمتهای نجومی این منطقه باعث شده از محله‌ی آبا و اجدادم دور بمانم.
آدرس: الهیه از شمال تا تجریش، از غرب تا خیابان ولیعصر و اتوبان مدرس، از جنوب تا پل صدر و از شرق تا خیابان شریعتی وسعت پیدا می‌کند.
انتهای پیام/