به گزارش خبرنگار تهران پرس؛ قنات نیاوران، کاریز راه‌آب یا کانالی است که در زیرِ زمین حفر شده، تا آب در آن برای رسیدن به سطح زمین جریان یابد.
این جوی یا کانال در عمق زمین برای ارتباط دادنِ رشته‌چاه‌هایی است که از مادر چاه سرچشمه می‌گیرد. مادرچاه‌ها معمولاً یک چشمهٔ زیرزمینی هستند.
قنات‌ها به‌منظور هدایت آب و مدیریت آن برای کشاورزی و سایر مصارف به کار گرفته می‌شوند.
این کانالِ قنات ممکن است تا رسیدن به سطح زمین چندین کیلومتر طول داشته باشد و به محل خروجیِ آب دهانهٔ کاریز یا سر قنات یا دهن فره می‌گویند.
قنات اولین بار به دست ایرانیان احداث شد و فناوری ساخت قنات به اوایل هزاره اول پیش از میلاد در مناطق خشک کوهستانی ایران بازمی‌گردد که به کشاورزان این مناطق اجازه می‌داد تا بتوانند در دوره‌های طولانی خشکی که آب سطحی پیدا نمی‌شود به کشت و زرع بپردازند.
این قنات‌ها به‌مرور در مناطق دیگر جهان رایج شدند و اکنون قنات‌های فراوانی از چین تا مراکش و حتی در قاره آمریکا وجود دارند.
طبق آمار بدست آمده در تهران، در سال ۱۳۸۹ تعداد قنات‌های فعال ۳۶ هزار و ۳۰۰ رشته بوده و مجموع طول کوره‌های قنات ۲۱ هزار و ۷۸۰۰ کیلومتر و مجموع طول میله‌های قنات ۱۵۸ هزار و ۲۶۸ کیلومتر تخمین زده شده است.
انتهای پیام/خ