آنها که سال ما را ساختند
    روایت سال کهنه ۱۴۰۱ با پیرنگ تاریخ سازان جذاب است. 

به گزارش تهران پرس، سال ۱۴۰۱ برای ورزش ایران یک سال شلوغ و پرحادثه بود. سالی که با فروکش کردن نسبی بحران منحوس کرونا شاهد از سرگیری رویدادهای ورزشی بودیم که در آن اتفاقات ریز و درشتی رقم خورد و در این رویدادهای بزرگ و بااهمیت، نتایجی پر فراز و نشیب رقم زد. مثل هر مسابقه دیگری پیروزی و شکست های ریز و درشتی را در سالی که گذشت، تجربه کردیم که اشکها و لبخندها را به همراه داشت. چهره های پرتعدادی در این سال خبرساز شدند و نام آنها در صدر اخبار جای گرفت  تا ورزش یک سال شلوغ و پرهیاهو را تجربه کند. در فوتبال یک سال به غایت ناکام را تجربه کردیم و در یک جام جهانی بد تحقیر شدیم، اما در دل این حقارت چند نفر برنده بودند. روایت این سال رویایی با پیرنگ تاریخ سازان جذاب است.

مهدی طارمی

جام جهانی مهمترین رویداد فوتبال ایران در سالی که گذشت بود، اما در سیمابه جهانی ما ناکامی تحقیرآمیز و تمام عیاری را تجربه کردیم، اما در همین تلخی بی پایان باز هم مهدی طارمی یک ستاره بی همتا بود که برق تلالواش در سیاهی این ناکامی حسابی به چشم آمد.

طارمی درخشانترین بازیکن ایران در جام جهانی بود که در بازی نخست برابر انگلیسی های مغرور و در همان شب شکست کابوس وار زهر خود را به حریف ریخت و دبل کرد. او در برابر ولز هم زمینه ساز اخراج گلر حریف شد و پاس گل دوم را داد اما با وجود همه این درخشش باز هم نتوانست در برای صعود ایران کار خاصی کند. نمایش طارمی در جام جهانی و در ترکیب تیم ملی اگرچه تحسین برانگیز بود اما وقتی آن را با پرفورمنس ستاره ایرانی در پورتو مقایسه می کنیم، حتی می توانیم نتیجه گیری کنیم که طارمی در جام جهانی برای تیم ملی کار خاصی نکرده!

روزبه چشمی

در فاصله قریب به ۲ ماه مانده به جام جهانی وقتی کارلوس کی روش ناگهان جای اسکوچیچ را روی نیمکت تیم ملی گرفت، به همان تیمی اعتماد کرد که ۴ سال پیش با خود به روسیه برده بود. روزبه چشمی ناگهان مسافر قطر شد در حالیکه در استقلال هم فیکس نبود! این شگفتی اما در قطر تکمیل شد زمانی که کی روش ۲ مدافع اصلی تیم را که در تمام بازی های مقدماتی در ۴ سال گذشته کنار هم بازی کرده بودند را کنار گذاشت و روزبه را به عنوان مدافع اصلی در بازی نخست برابر انگلیس مدعی در خط دفاعی ۳ نفره به میدان فرستاد. نتیجه کار مطابق انتظار فاجعه بود. آنقدر فاجعه که کی روش در ۴۵ دقیقه نخست بازیکن محبوبش را بیرون کشید و برای بازی دوم با ولز نیز او را کنار دست خود روی نیمکت گذاشت.

این اما پایان کار نبود. وقتی احمد نوراللهی هافبک دفاعی اصلی تیم در اواخر بازی به دلیل مصدومیت از زمین خارج شد و فرد دیگری با تخصص هافبک دفاعی روی نیمکت نبود تا کی روش مجبور شود چشمی را دوباره به زمین بفرستد. روزبه اما در این بازی کاری کرد تا تمامی اتفاقات بد بازی نخست را فراموش کنیم. وقتی در دقیقه ۹۰+۷ با یک ضربه راه دور از پشت ۱۸ قدم نخستین گل بازی را زد تا استادیوم منفجر شده و ایران به جام بازگردد. صحنه شادی دسته جمعی درون زمین و روی سکوها فارغ از تمامی حاشیه های هفته های ملتهب منتهی به جام جهانی، بغض فروخورده یک تیم و یک ملت بود که زیر فشاری خردکننده قرار داشت. فشاری که گل روزبه آن را خرد کرد.

کد خبر: ۴۴۷۲۸
۰۶ فروردين ۱۴۰۲ - ۱۲:۰۷
save
email
اشتراک گذاری :
ارسال نظر
captcha