به گزارش تهران پرس، سال ۱۴۰۱ برای ورزش ایران یک سال شلوغ و پرحادثه بود. سالی که با فروکش کردن نسبی بحران منحوس کرونا شاهد از سرگیری رویدادهای ورزشی بودیم که در آن اتفاقات ریز و درشتی رقم خورد و در این رویدادهای بزرگ و بااهمیت، نتایجی پر فراز و نشیب رقم زد. مثل هر مسابقه دیگری پیروزی و شکست های ریز و درشتی را در سالی که گذشت، تجربه کردیم که اشکها و لبخندها را به همراه داشت. چهره های پرتعدادی در این سال خبرساز شدند و نام آنها در صدر اخبار جای گرفت تا ورزش یک سال شلوغ و پرهیاهو را تجربه کند. در کشتی مثل همیشه ستاره ها خوش درخشیدند و تاریخ را ورق زدند. در مهمترین رویداد سال و در رقابتهای کشتی قهرمانی جهان در غروب غم انگیز حسن یزدانی و محمدرضا گرایی دو ستاره اصلی کشتی، این کامران قاسم پور و رحمان عموزاد بودند که جبران مافات کردند و طلای جهان را بر سینه زدند تا پرچم کشتی مثل همیشه بالا باشد. روایت این سال رویایی با پیرنگ تاریخ سازان جذاب است.
بعد از طلای رقابتهای کشتی قهرمانی جهان 2021 در اسلو، بلگراد 2022 برای قاسم پور یک آغاز دوباره بود. سرزمینی نفرینی که در آن قهرمانان کشتی ایران، از جمله حسن یزدانی یکی پس از دیگری همچون برگ خزان روی تشک می ریختند تا در حسرت طلا بمانیم. برای شکستن این بغض طولانی و این نحسی بی‌پایان یک شیر شرزه می‌خواستیم. بعد از چند روز نومیدکننده و تلخ، باید یکی پیدا می‌شد تا به سریال ناکامی‌ها پایان دهد. یکی که دیگر حقه آمریکایی‌های مکار و آماده نتواند پشتش را به خاک بمالد. دروغ چرا، وقتی حسن یزدانی آنگونه برابر تیلور وا داد و تحقیر شد، غم عالم روی سرمان آوار شد. بغضی سنگین توی گلویمان نشست. شکستن این بغض یک مرد میدان می‌خواست. یکی که حریف همه چیز باشد؛ از رقیب حیله‌گر و روحیه ویران شده تا ناامیدی مطلق و نحسی بلگراد نفرینی.
ناجی، کامران قاسمپور بود. شیر شرزه مازندران که همچون شیر آریایی روی تشک غرید و حریفان را تار و مار کرد. آنهم حریفی که بی‌تردید از تمامی ستاره‌های امریکایی از منظر کیفیت و قدرت بدنی یک سر و گردن بالاتر بود. وقتی کامران جی‌دن کاکس را درخت‌کن کرد و به زمین زد، انگار تمام ایران در بازوان کامران جمع شده بود تا حریف چغر امریکایی را زمین بزند و انتقام ناکامی‌های سریالی آن چند شب نحس را بگیرد.
طلای قاسمپور در 92 کیلوگرم با این کیفیت شیرین‌ترین طلای کشتی شد تا غصه همه ناکامی‌های چند شب اخیر در بلگراد نفرین شده در این لذت بی‌پایان غرق شود. قاسم پور حالا پرچمدار کشتی ایران است؛ ستاره ای که اگر از یزدانی جلوتر نباشد، عقب تر نیست.
یک سال بعد از ناکامی ناباورانه در اسلو 2021، بلگراد نفرینی 2022 برای عموزاد یک آغاز دوباره بود. او تمامی حریفان را تا فینال تار و مار کرد و با قدرت به فینال رسید تا برابر یک امریکایی چغر و بدبدن برای طلا بجنگد. در سرزمین نفرینی صربستان و پس از به خاک افتادن سرداران کشتی آزاد به ویژه حسن یزدانی دوباره سایه‌های ترس به سراغمان آمد که نکند نحسی بلگراد نفرین‌شده باز هم گریبان‌گیرمان شود و روز پایانی هم دست ما از طلا دور بماند، اما رحمان بی‌رحم از همان ابتدا روی تشک برابر دیاکو میهالیس، زاده نیویورک آمریکا آن‌قدر زیر گرفت که خیلی زود ناامیدی‌ها باطل شدند.
عموزاد متولد سال 1381 نشان داد که برای نسل جدید شکست و ناکامی معنا ندارد و هر چه بخواهد به دست می‌آورد. او زیرگیری‌های معروف خود را از ثانیه اول آغاز کرد و از خلیل شهر مازندران تا بلگراد زیر گرفت و حریف آمریکایی چاره‌ای جز تسلیم نداشت تا برق یک طلای ناب 24 عیار را بر سینه رحمان بی رحم چشمان را غرق شادی کند. بعد از طلاهای سریالی در نوجوانان و جوانان جهان وقتش رسیده بود تا «رحمان» نخستین طلای بزرگسالان را هم به کلکسیون خود اضافه کند. کلکسیونی که حالا حالاها برای مدال‌های بیشتر جا خواهد داشت. سریال طلاهای عموزاد تازه شروع شده. ستاره ای که آمده تا حالا حالاها بماند. قهرمان بی رحمی که می گوید برای برای ۱۰ طلای جهان و ۴ طلای المپیک نقشه کشیده. نقشه ای وسوسه برانگیز که تعبیرش برای رحمان بی رحم شدنی است.