به گزارش «تهران پرس»؛ در میان اعضای تیم ملی والیبال نشسته، کم نیستند ورزشکارانی که خیلی بیشتر از یک بار با این تیم در بازی‌های پارالمپیک شرکت کرده اند و موفق به کسب مدال هم شده‌اند. از جمله آنها صادق بیگدلی است، بازیکن با سابقه‌ای که والیبال نشسته ایران را در بازی‌های پارالمپیک آتن، پکن، لندن، ریو، توکیو و پاریس همراهی کرده و موفق به کسب ۶ مدال شامل چهار طلا و دو نقره هم شده است.
آخرین مدالی که او با والیبال نشسته ایران کسب کرد مربوط به همین سال گذشته و بازی‌های پارالمپیک پاریس می‌شود. طلای پاریس بهترین خاطره بیگدلی از سال ۱۴۰۳ است، اما بهترین خاطره او از کل دوران ورزشی‌اش مربوط به حدود ۱۵ سال پیش می‌شود جائیکه که با هم تیمی هایش در آمریکا طلای مسابقات قهرمانی جهان را کسب کردند.
صادق بیگدلی در گفتگویی با تاکید بر اینکه سال گذشته برای ششمین بار تیم ملی والیبال نشسته ایران را در بازی‌های پارالمپیک همراهی کرد، گفت: طلایی که در پاریس کسب کردیم از دلچسب‌ترین مدال‌ها بود به خصوص که با شکست دادن بوسنی در فینال به دست آمد. آن مدال و قهرمانی بهترین خاطره من را از سال گذشته ساخت.
قهرمانی در آمریکا بهترین خاطره ورزشکاری که چهار طلای پارالمپیک دارد
طلای پارالمپیک پاریس بهترین خاطره ۱۴۰۳ صادق بیگدلی است، اما بهترین خاطره کل دوران ورزشی او مربوط به طلای جهانی در آمریکا می‌شود.
وی در پاسخ به این پرسش که «بهترین خبری که سال ۱۴۰۳ شنیدید چه خبری بود؟»، پاسخی داد که حکایت از مهر زیاد پدری او، توجه بالایش به دو پسر دوقلویش و البته درس خوان بودن آنها داشت. وی در این رابطه گفت: محمد پرهام و محمد رهام پسر‌های دوقلوی من هستند که در مقطع پنجم درس می‌خوانند. هر دو سال گذشته شاگرد اول شدند و واقعاً خبر آن بهترین خبری بود که دریافت کردم.
این ملی پوش والیبال نشسته همچنین در مورد بهترین خاطره‌اش از کل دوران ورزشی خود به دو مسئله اشاره داشت که آن هم حکایت از ایران دوستی بالایش داشت. او تصریح کرد: با تیم ملی والیبال نشسته ۶ بار قهرمان و نایب قهرمان پارالمپیک شدم، اما طلایی که سال ۲۰۱۰ در مسابقات قهرمانی جهان کسب کردم برایم یک لذت و ارزش دیگر داشت. آن دوره رقابت‌ها در آمریکا برگزار شد و از این حیث اهمیت و حساسیت زیادی داشت. خیلی مهم و ارزشمند بود که تیم ایران در خاک آمریکا طلای جهان را از آن خود کرد. شیرین آن لحظه‌ها هیچ وقت از یادم نمی‌رود.
وی در همین رابطه ادامه داد: خاطره خوب دیگرم مربوط به بازی‌های پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو می‌شود و حمایتی که تیم والیبال نشسته از سوی تماشاگران برزیلی می‌شد. خیلی برایم عجیب و در عین حال جالب بود که تماشاگران برزیلی با حضور در سالن تیم ایران را تشویق می‌کردند. این موضوع حس غرور بالایی به من می‌داد.
«برنامه و هدفی داشتید که طی سال گذشته پیگیر آن بودید، اما موفق نشدید به آن دست پیدا کنید؟»، بیگدلی در پاسخ به این پرسش گفت: مهمترین هدف ورزشی من قهرمانی در پاریس بود که حاصل شد. در بحث فردی هم که مشکلی نبود و به اندازه‌ای که تلاش داشتم به خواسته‌ها و نتیجه برنامه‌ریزی‌های زندگی و شغلم رسیدم.
عضو باسابقه تیم ملی والیبال نشسته همچنین به رشته خود نمره ۱۰۰ را از ۱۰۰ داد و گفت: اگر قرار بود فقط به شخصِ خودم نمره بدهم قطعا نمره خیلی کمتری را تعیین می‌کردم، اما واقعا حق والیبال نشسته و تیم ملی چیزی غیر از نمره کامل نیست.
وی در پاسخ به چرایی این موضوع به سه مسئله اشاره داشت و گفت: اول اینکه در پارالمپیک قهرمان شدیم، دوم اینکه طلای پاریس هشتمین طلایی بود که والیبال نشسته در ادوار مختلف این بازی‌ها کسب کرد و از این حیث با عنوان اهدایی به امام رضا(ع) بود، مهمتر از همه اینکه والیبال نشسته ایران بعد از بسکتبال آمریکا و واترپلو مجارستان سومین تیم برتر دنیا از نظر مدال در بازی‌های پارالمپیک شد.
قهرمانی در آمریکا بهترین خاطره ورزشکاری که چهار طلای پارالمپیک دارد
عضو با سابقه والیبال نشسته می‌گوید سال جدید را با آرامش بیشتر نسبت به سال قبل سپری خواهد کرد
این ملی‌پوش همچنین در مورد اهداف و برنامه‌هایش برای سال جدید گفت: معمولاً سال بعد از بازی‌های پارالمپیک سال استراحت به حساب می‌آید. نه اینکه رویدادی نداشته باشیم، به خاطر اینکه حساسیت مسابقات کمتر می‌شود. امسال هم در اردو‌ها و تورنمنت‌های مصوب شرکت می‌کنیم، اما مسابقات اصلی مان که بازی‌های پاراآسیایی و مسابقات قهرمانی جهان است و نتایج آنها اهمیت زیادی هم دارد، یک سال بعد برگزار می‌شود؛ بنابراین سال جدید را با آرامش، اما همچنان در تمرین و مسابقه سپری می‌کنیم.
صادق بیگدلی در پایان و در پاسخ به این پرسش که «چه اتفاقی می‌تواند رقم بخورد که سروصدای زیادی ایجاد کند و برای شخص شما هم خیلی مهم باشد؟»، گفت: اینکه تبعیض میان رشته‌ها و ورزشکاران شان برداشته شود، مهمترین اتفاقی است که می‌تواند رقم بخورد که البته به نظرم دست نیافتنی است. به خصوص میان فوتبال با سایر رشته‌ها تفاوت زیادی قائل می‌شوند در صورتیکه ورزشکاران در رشته‌های مختلف تلاش زیادی می‌کنند. خیلی‌ها فقط لحظه طلایی شدن ما را می‌بینند، اما نمی‌بینند که برای محقق شدن آن چه روز‌هایی پرفشاری را سپری می‌کنیم که بعضا با مصدومیت همراه است، اما مجبور به تمرین هستیم.
انتهای خبر/
منبع: مهر