حجت‌الاسلام ابوالقاسم علیزاده در یادداشت ارسالی به «تهران پرس» نوشت: کلیدواژه و جمله‌ای کوتاه، اما پر از حسرت و اندوه که این روزها، بیش از هر جمله و کلامی از خاص و عام و پیر و جوان شنیده می‌شود.
جالب اینکه وقتی عنصر شهادت در راه خدمت و جهاد و تلاش برای مردم، پرده‌ها را کنار می‌زند و واقعیت‌های زندگی حقیقی بر موج فتنه‌گون فضای مجازی و رسانه‌های گوبلزی فائق می‌آید و تازه خورشید از زیر ابر بیرون آمده و آگاهی و بیداری وجدان را در پس صبحدم حیات به تماشا فرا می‌خواند؛ حسرت و اندوه از دست دادن پهلوانان میدان خدمت بیشتر و بیشتر می‌شود. به‌ویژه از ناحیه‌ی آنانکه از سر ناآگاهی و جهل؛ نه به رئیسی‌ها که به خود و کشور و میهن بی‌مهری نموده و تاختند.
در سیل خروشان ملت در جای جای کشور که بی‌شمار دل‌های عاشق را با دیدگان اشک‌بار به‌دنبال پرواز کبوترانی خونین بال در حال مشایعت می‌دیدی، گمان نمی‌بردی که این تشییع جنازه ۸ کبوتر بال و پرسوخته است؛ بلکه سیری عمیق بر دفتر مظلومیتی داشت که در بستر تاریخ انقلاب، عامل عزت و پختگی و ایستادگی مردان مرد عرصه ایمان و بصیرت و جهاد و خدمت بی منت بود.
متحیر مانده بودم که تشییع بدن‌های پاک شهیدان خدمت، به‌ویژه سید و بزرگ آنان شهید مظلوم و با اقتدار سید ابراهیم رئیسی است یا که شهیدان بهشتی و باهنر و رجایی؟!
اگرچه تصاویر شهید جمهور به اندازه نیاز در دست و بال مردم نبود، ولی خلاء آن را به‌طور خودجوش تصاویری از شهیدان مظلوم و بیادعا همچون بهشتی و باهنر و رجایی و البته سردار دلها، پر کرده بود.
آری؛ قدرش را نشناختیم، چنانکه قدر بهشتی‌ها و رجایی‌ها و سلیمانی‌ها را نشناختیم، چنانکه قدر مهدوی‌کنی‌ها و مصباح یزدی‌ها و مشکینی‌ها را نشناختیم و چنانکه قدر مطهری‌ها و مفتح‌ها و چمران‌ها را..
عزیز برادر و خواهر، نگاه نکن به چهره مصمم و با اقتدار و بشاش رهبری عزیز و فرزانه، که او پدر پیر آبدیده‌ی معرکه‌ها و میدان‌هاست و باید که امید دهد و دشمنان را مایوس‌تر از همیشه...، اما به خلوت او در نیمه‌های شب بنگر که چگونه باسوز، از عمق جان همچون جد غریب و مظلومش علی علیه‌السلام (اوه‌علی‌اخوانی) را تشفی دل غمبارش می‌سازد. او که یکبار در فتنه ۸۸ (این عمارش) را در استغاثه‌ی به صاحب این انقلاب و کشور شنیدیم تا جایی که موج ناله‌ی جگر سوزمان همچون نوا و ناله‌ی حین نماز بر شهیدان مظلوم عرصه جهاد و خدمت، (و ما نعلم منهم الا خیرا) عرش و ملکوت را به لرزه انداخت.
آری! همه در غم فراق شهیدان اهل خدمت سوختیم، اما رهبری عزیزتر از جانمان، بیشتر...او مراعات حال مارا در ظاهر نمود، بیاییم ما نیز حق امام و ولی را با مراعات حالش در اطاعت محض از منویات و فرامینش، با صدق و وفا، ادا نماییم که رمز و راز عاقبت بخیری و ادای حق شهیدان نیز در همین است و بس.
اینک وقت آن رسیده که راه شهدای خدمت را ادامه دهیم چرا که مسیری که آنان انتخاب کردند، مسیر خدمت خالصانه به مردم بود؛ روحیه جهادی و انقلابی شهدای خدمت باعث محبوبیت آنان شد و تشییع میلیونی شهدای خدمت در تهران و سایر استان‌های کشور به‌خوبی نشان داد که مردم قدردان شهدای خدمت هستند و نمی‌گذارند که راه و هدفشان رو به فراموشی برود. کار برای دولت‌های بعدی سخت شد چرا که مردم توقعی که از دولت‌های آینده دارند، توقعی در سطح دولت شهید جمهور است؛ شهیدی که برای مردم خدمت کرد و برای انقلاب اسلامی از هیچ تلاشی دریغ نکرد و در نهایت برای اسلام و انقلاب اسلامی، جانش را فدای ملت کرد.
انتهای پیام/خ