به گزارش خبرنگار گروه مناطق «تهران پرس»؛ تهران بزرگ موزه‌های زیادی را در دل خود جای داده است در بلند‌ترین خیابان تهران، خیابان ولیعصر یکی از این موزه‌ها قرار دارد. موزه قرآن کریم یکی از موزه‌های ملی ایران در پایتخت است. این موزه با محوریت قرآن، آثاری ارزشمند و نفیس را در خود جای می‌دهد.
یکی از جا‌های دیدنی موزه ملی قرآن کریم تهران هست. این موزه دارای نمایشگاه متنوعی از آثار قرآنی، تاریخی و فرهنگی است و در حال حاضر، تنها موزه تخصصی در زمینه جمع‌آوری هنر‌های قرآنی (از قرن چهارم هجری تا اواخر دوره قاجاریه) محسوب می‌شود. آنچه بر زیبایی این موزه می‌افزاید، حالت شمسه‌ای است که در طراحی فضای داخلی و در نحوه نمایش آثار، در تمامی طبقات حفظ شده است. نقش شمسه، در قرون گذشته اسلامی توسط تذهیب‌گران و هنرمندان مسلمان، به‌عنوان نقش شاخص تزئینی استفاده می‌شد.
گفتنی است موزه قرآن کریم، دارای سه بخش موزه، کتابخانه تخصصی و بخش اداری است و بخش موزه با سه محور «تاریخی و فرهنگی»، «اشیا و آثار معاصر» و «نمایشگاه‌های دائم و موقت» اداره می‌شود.
لازم به ذکر است موزه ملی قرآن کریم موزه‌ای تخصصی در زمینه شناساندن نسخه‌های خطی و آثار هنری قرآنی است. ساختمان موزه ملی قرآن کریم در دو بازه زمانی پیش و پس از انقلاب ۱۳۵۷ طراحی و بنا شده است.
ساخت این مجموعه در سال ۱۳۵۴ با عنوان فرهنگسرا در کنار کاخ مرمر و کاخ سنا (ساختمان مجلس خبرگان کنونی) و در ۱۴ متر زیرزمین و در سه طبقه آغاز و تا زمان انقلاب اسلامی، ۲۵ درصد کار ساخت آن تمام شد. پس از یک وقفه ۱۶ ساله، در سال ۱۳۷۳ ساخت آن پی گرفته شد و در سال ۱۳۷۶ به پایان رسید؛ اما افتتاح نشد. در سال ۱۳۸۴ این مکان تبدیل به موزه ملی قرآن کریم شد.
در معماری این مجموعه «هندسه و سازه» نقش اصلی را ایفا می‌کند. برخلاف بسیاری از موزه‌ها که همسطح با زمین هستند، این موزه در زیرزمین جای گرفته و سبک معماری‌اش، سنتی ایرانی است.
این موزه از دیدگاه زیبایی‌شناسی و اصول بنیادین، مانند هوا‌دهی، روشنایی و نور و جانمایی آثار، همه شرایط لازم را دارد. عامل سازه نیز با استفاده از اشکال هندسی در ساختن سقف‌ها (به‌ویژه در بخش کتابخانه) و در سقف سالن اصلی آمفی‌تئاتر، در نوع خود، نمونه جالبی از این دست به شمار می‌رود.
تلاش در استفاده از نور و روشنایی طبیعی، با جایگزینی نورگیر‌ها در بام مجموعه، باعث شده است که سرسرا، کتابخانه، بخش‌هایی از موزه و نگارخانه‌ها و بخش اداری تا اندازه مطلوبی از نور بهره‌مند شوند. در گزینش مصالح، دوام بالا، کاهش میزان نیاز به رنگ‌آمیزی، بازسازی و نگهداری، امکانات موجود و توجه به اهمیت نما‌های درونی معیار اصلی در انتخاب بوده‌اند. از همین رو در بخش بزرگی از این سازه، از نمای آجرنما و بتن نمایان استفاده شده است. هچنین بهره‌مندی از طرح‌های ویژه، کاشی‌کاری و نقوش آشنای فضا‌های مذهبی، به نزدیکی و پیوند بیشتر معماری این مجموعه با حال‌و‌هوای معماری بومی و سنتی افزوده است.
گفتنی است موزه دارای سه طبقه و ۱۰ هزار متر مربع زیر بنا است. علاوه بر سالن‌های نمایش دائمی آثار، سالنی برای نمایشگاه‌های دوره‌ای و موقت نیز در موزه پیش‌بینی شده است. طبقه اول، منفی یک و دو به نمایش نسخه‌های خطی قرآن کریم، کتب ادعیه، طومار‌های بالا بلند تاریخی و قباله‌های ازدواج و دیگر موضوعات منشعب از علوم قرآنی اختصاص دارد. در جهات کناری هر طبقه گالری‌ها و نگار‌خانه‌های زیبایی جای دارد که گاه برای نمایشگاه‌های جانبی و گاه به‌عنوان مکمل آثار موزه‌ای از آن‌ها بهره‌گیری می‌شود. همچنین در این گالری‌ها نمایشگاه عکس از امامزاده‌های مهم و اصلی تهران و شهرستان‌ها برگزار شده است که به گفته راهنمای موزه، این عکس‌ها به‌صورت دائمی نمایش داده می‌شوند.
آثار موجود در این موزه پیرامون سه محور هستند که عبارت‌اند از:
• آثار تاریخی فرهنگی مثل نسخه‌های خطی، چاپ سنگی قرآن کریم، مرقعات، کتب ادعیه، طومار‌ها و سایر آثاری که موضوعات‌شان به‌نوعی با قرآن مرتبط است؛
• آثار خوشنویسان و هنرمندان معاصر مثل استاد امیرخانی و اشیا متعلق به کاتبین و هنرمندان شناخته شده، مثل میرعلی هروی، محمد ابراهیم قمی، عبدالقادر حسینی و ام‌سلمه دختر فتحعلی شاه قاجار
• آثار قرآنی ارزشمند از بازه زمانی حدود سده چهارم هجری تا پایان قاجاریه، به‌همراه اشیا ارزنده‌ای همچون سکه، ظروف، قلمدان، گلدان و... .
انتهای پیام/خ