به گزارش خبرنگار تهران پرس؛ ولنجک را همه می‌شناسیم اما شاید تاریخچه و قدمت آن را به خوبی ندانیم.
ولنجک کهن از زمان ساسانیان زرتشتی بوده است و ولنجک قدیم از عهد صفویه با ساکنین مازندرانی شناخته می‌شود و ولنجک جدید از دهه‌ی ۵۰ شمسی تا به حال است.
بنابراین ولنجک محله ای در شمال غرب تهران در دامنه قله توچال است و راهی جز کوه ندارد، به تعبیری دیگر بن‌بست است و قدیمی ترین تقطه‌ی تهران محسوب می‌شود.
معنی ولنجک از ترکیب «ولنگ» یا «ولنج» به اضافه‌ی «ک» است؛ دیدید که یک جایی را به مثال می‌گویند باز و ولنگ؟! ولنجک هم به معنی «جایی کوچک است که رها شده» است.
ولنجک از دیرباز جایی سردسیر بوده است و آبش از چشمه‌سار تامین می‌شد و مردمش ابتدا به کار کشاورزی و برداشت غلات و میوه می‌پرداختند و از سالهای قدیم محل اعیان‌نشین و شکارگاه اشراف قاجار بوده است وسرتاسر دامنههای کوهستان توچال از جمله ولنجک به قاجارها تعلق داشت.
احداث یک کاخ در ولنجک به نام قصر محمدیه آغازگر مرحله جدیدی در تاریخچه ولنجک می‌باشد که سبب جلب توجه بزرگان عصر قاجار به این ناحیه و ایجاد محله‌هایی به نام باغ فردوس و محمودیه و زعفرانیه گردید.
هم‌اکنون نیز این محل به عنوان یک منطقه سطح بالا با خانه‌ها و آپارتمان‌های لوکس و مراکز خریدی که انواع برندهای معروف را دارا هستند در کنار خاص‌ترین کافه‌ها و رستوران‌ها را دارد. و براساس آخرین سرشماری ایران؛ این محله برابر ۲۲۷۴۲ نفر جمعیت دارد. از مکانهای مهم این محل می‌توان به بام تهران، تلهکابین توچال، دانشگاه شهید بهشتی و سالن اجلاس سران اشاره کرد.
انتهای پیام/خ