در این بخش اسناد و اشیای منحصر به فردی از جنگ شیمیایی علیه مردم ایران به نمایش درآمده و در بخش دیگر موزه، صلح در فرهنگ دینی وملی ایرانیان و راههای مشارکت هر فرد در جهت ترویج صلح و دوستی مورد تاکید قرار گرفته است.
در این موزه تلاش گردیده تا بازدید کنندگان با جنبش جهانی صلح بویژه شخصیتها و سازمانهای مربوطه آشنا شوند.
بخشی از موزه به برنامههای آموزشی اختصاص دارد که برگزاری کارگاههای آموزشی و کنفرانسهایی با موضوع فرهنگ، صلح، آشتی و حقوق بشر دوستانه بینالمللی، خلع سلاح و لزوم ریشهکن شدن سلاحهای کشتار جمعی از جهان و پیامدهای جنگ میپردازد.
اندیشه تأسیس این موزه در ملاقات اعضای انجمن حمایت از قربانیان سلاحهای شیمیایی در تهران با مسئول هماهنگی شبکه جهانی موزههای صلح در سال ۱۳۸۴ شکل گرفت. این گفتگو و همچنین دیدار اعضای این انجمن از هیروشیما در همان سال تمایل به شکلگیری یک موزه صلح در تهران را تقویت کرد.