به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران پرس»؛ چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت‌ماه روز معلم بود؛ روزی ویژه و قابل احترام که نشان‌دهنده جایگاه والای معلمان و دلسوزان کشورمان محسوب می‌شود؛ روزی که دانش‌آموزان با هدایایی کوچک و یا بزرگ به استقبال معلمشان می‌روند تا چنین روزی را گرامی بداند و این‌گونه از زحمات یک‌ساله معلم خود تشکر و قدردانی کنند.
می‌توان روز معلم را روز تجلیل از مقام، جایگاه و منزلت معلمان هم دانست، روزی که هم دانش‌آموزان و هم برخی از والدین با حضور در مدارس، از این قشر زحمتکش قدردانی می‌کنند؛ اما سوال اینجاست؟ چقدر ما در طول سال به دغدغه معیشتی معلمان و این قشراثرگذار جامعه فکر کرده‌ایم؟ چقدر می‌دانیم که حقوقشان چقدر است و تا چه اندازه می‌توانند با حقوق معلمی، زندگی‌شان را سپری کنند؟
با نگاهی به سوابق و تجمع قشر معلمان در طول سال‌های گذشته در مقابل مجلس شورای اسلامی، آموزش و پرورش و ... پی می‌بریم که آن طور که باید و شاید، مقام معلم در کشورمان ارج نهاده نمی‌شود؛ حداقل در موضوع پرداخت حقوق و حتی رتبه‌بندی معلمان در دریافت دستمزد و یا شرایط استخدامی و حتی امنیت شغلی می‌بینیم که در حقشان لطف کمی شده است؛ در حالی که همه ما واقف به این امر هستیم که معلمان قشر زحمتکش، اثرگذار و والامقام هستند که می‌توانند در حساس‌ترین دوره سنی فرزندانمان یعنی دوران کودکی، نوجوانی و حتی دوران جوانی در کشف استعداد‌های آنان اثرگذاری زیادی داشته باشند.
معلمان کشورمان از شرایط حقوقی و معیشت خود، آن‌گونه که باید و شاید رضایت ندارند. وعده‌هایی از سوی وزیر آموزش و پرورش در دوره‌های مختلف به گوش رسید، اما همه عملی نشد و معلمان همچنان در انتظار عدالت حقوقی هستند.
به یاد دارم در دوران دبیرستان که در منطقه ۱۹ تهران تحصیل می‌کردم، دبیر اجتماعی‌مان همیشه از ناعدالتی در حقوق معلمان می‌گفت. در آن دوره که به دهه ۸۰ باز می‌گردد، به یاد دارم که چندین‌بار از مطالبه قشر معلمان برای بهبود شرایط حقوقی‌شان برایمان تعریف کرد؛ اینکه در مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع کردند تا فریادشان را به گوش مسئولان برسانند، اما در نهایت توجهی به آنان نشد!
از آن روزی که معلم اجتماعی این خاطره را تعریف می‌کرد، بیش از دو دهه می‌گذرد، اما همچنان می‌بینیم که قشر معلم همچنان از شرایط معیشتی خود رضایت کامل ندارند و این در حالی است که ما مدیون این قشر زحمتکش و اثرگذار جامعه هستیم.
اگر دانش‌آموزی در طول تحصیل موفق می‌شود و در نهایت وارد دانشگاه می‌شود و بعد از طی مراحل مختلف، رتبه‌های علمی خودش را ارتقاء می‌دهد، همه‌اش به خاطر حضور معلمان و استادانی است که با اینکه شرایط معیشتی مناسبی ندارند، اما به شغل خود عشق می‌ورند و تلاش می‌کنند که پلی برای پیشرفت دانش‌آموز و دانشجویان باشند.
هر کشوری که قشر معلم را ارج نهاد و برای بهبود شرایط معیشتی و حقوقی‌اش تلاش کرد، به همان اندازه توانست باعث رشد و توسعه کشورش شود چرا که لازمه پیشرفت و ترقی، تربیت نسل جوان و آینده‌سازی است که می‌توانند سکان هدایت کشور را به دست بگیرند و در عرصه جهانی، باعث درخشش بیش از پیش سرزمین خود شوند.
معلمان جامعه را دریابیم، آنان دغدغه معیشتی دارند، اما دم نمی‌زنند، چون عاشق شغل خود و خدمت به کشورشان هستند.
امیدواریم در دولت سیزدهم شاهد توجه بیش از پیش به حقوق و معیشت معلمان و دلسوزانی باشیم که هدفی جز خدمت به میهن و پیشرفت کشور ندارند و قلبشان برای شاگردانشان می‌تپد و تلاش می‌کنند با استعدادیابی و یافتن نخبگان علمی، سطح رتبه علمی کشور را در عرصه جهانی بیش از پیش بالاتر ببرند؛ پس حقوق و معیشت معلمان را دریابیم.
مصطفی قهرمانی
سردبیر پایگاه خبری تحلیلی «تهران پرس»
انتهای پیام/