هر روز یک صفحه از کلام الله قرآن

به گزارش تهران پرس، هر روز یک صفحه با کلام الله قرآن کریم همراه ما باشید؛ امروز چشمانمان را منور به نور سوره «الأنعام» می‌کنیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ ﴿۱﴾
ستایش خدایى را که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و روشنایى را پدید آورد با این همه کسانى که کفر ورزیده اند [غیر او را]با پروردگار خود برابر مى کنند (۱)

هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ طِینٍ ثُمَّ قَضَى أَجَلًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ ﴿۲﴾
اوست کسى که شما را از گل آفرید آنگاه مدتى را [براى شما عمر]مقرر داشت و اجل حتمى نزد اوست با این همه [بعضى از]شما [در قدرت او]تردید مى کنید (۲)

وَهُوَ اللَّهُ فِی السَّمَاوَاتِ وَفِی الْأَرْضِ یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَجَهْرَکُمْ وَیَعْلَمُ مَا تَکْسِبُونَ ﴿۳﴾
و او در آسمان‌ها و زمین خداست نهان و آشکار شما را مى داند و آنچه را به دست مى آورید [نیز]مى داند (۳)

وَمَا تَأْتِیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ ﴿۴﴾
و هیچ نشانه اى از نشانه هاى پروردگارشان به سویشان نمى آمد مگر آنکه از آن روى بر مى‌تافتند (۴)

فَقَدْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَسَوْفَ یَأْتِیهِمْ أَنْبَاءُ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۵﴾
آنان حق را هنگامى که به سویشان آمد تکذیب کردند پس به زودى [حقیقت]خبرهاى آنچه را که به ریشخند مى گرفتند به آنان خواهد رسید (۵)

أَلَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَکِّنْ لَکُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَیْهِمْ مِدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَکْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِینَ ﴿۶﴾
آیا ندیده‌اند که پیش از آنان چه بسیار امت‌ها را هلاک کردیم [امتهایى که]در زمین به آنان امکاناتى دادیم که براى شما آن امکانات را فراهم نکرده‌ایم و [بارانهاى]آسمان را پى در پى بر آنان فرو فرستادیم و رودبار‌ها از زیر [شهرهاى]آنان روان ساختیم پس ایشان را به [سزاى]گناهانشان هلاک کردیم و پس از آنان نسل‌هاى دیگرى پدید آوردیم (۶)

وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ کِتَابًا فِی قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَیْدِیهِمْ لَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿۷﴾
و اگر مکتوبى نوشته بر کاغذ بر تو نازل می‌کردیم و آنان آن را با دست‌هاى خود لمس میکردند. کافران مى گفتند این [چیزى]جز سحر آشکار نیست (۷)

وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیْهِ مَلَکٌ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَکًا لَقُضِیَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا یُنْظَرُونَ ﴿۸﴾
و گفتند چرا فرشته‌اى بر او نازل نشده است و اگر فرشته‌اى فرود مى آوردیم قطعا کار تمام شده بود سپس مهلت نمى‌یافتند (۸)

وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَکًا لَجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَیْهِمْ مَا یَلْبِسُونَ ﴿۹﴾
و اگر او را فرشته‌اى قرار مى‌دادیم حتما وى را [به صورت]مردى در مى‌آوردیم و امر را همچنان بر آنان مشتبه مى‌ساختیم (۹)