گروه فرهنگ و هنر تهران پرس؛ مجید مرادی متولد ۱۳۴۶ همدان است. او در نیمه دوم سالهای دفاع مقدس به جبهه رهسپار شد و تا دو ماه بعد از جنگ هم در مناطق حضور داشت. در عملیات‌های کربلای ۴، کربلای۵، کربلای۸، والفجر۸، نصر۲، و ... شرکت داشته است. او سه بار در مناطق مختلف عملیاتی فاو، خرمشهر و حلبچه شیمیایی شده است. مرادی دانش‌آموخته رشته سینما و عکاسی، مدرس عکاسی در انجمن سینمای جوانان همدان، بنیاد شهید، حوزه هنری و باشگاه خبرنگاران همدان، دارنده چندین دیپلم افتخار از جشنواره های عکس داخلی و خارجی است. همچنین عضو انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس و دارای کد ملی عکاس دفاع مقدس، عضو انجمن عکاسان شاهد و ایثارگر کشور، طراح و مدیر اجرایی و داور جشنواره عکس راهیان نور استان همدان و نویسنده کتاب "شب‌های ساسان" پیرامون جانبازان شیمیایی است. گفتگویی با این عکاس و هنرمند حوزه دفاع مقدس انجام داده ایم تا از دغدغه هایش در راستای اثرگذاری هنر عکاسی در ترویج فرهنگ دفاع مقدس و مقاومت برایمان بگوید.
چگونه علاقه هنر عکاسی در شما بروز پیدا کرد و وارد این حوزه کار هنری شدید؟
بنده از سال ۱۳۶۱ وارد جبهه شدم و تا تاریخ ۱۵/۷/۶۷ حتی دو ماه و نیم بعد از جنگ در جبهه ها بودم. در این دوران مسئولیت های مختلفی داشتم و از جمله این مسئولیت ها که خیلی آن را دوست داشتم که مسئولیت خشک کردن نان بود و آخرین مسئولیت هم کار فرمانده گردان بوده است. و در این سالها ۵ بار مجروح شدم که سه بار آن مجروحت شیمیایی بود. خدا را شکر که سوزن گرامافون مجید مرادی در دهه ۶۰ گیر کرده است. ورود من به دنیای عکاسی و فضای هنری با موسیقی شروع شد. کار ما سرود انقلابی و مذهبی بود که در هیئت ها ساز می زدم؛ بعد از سالهای دفاع مقدس اتفاقی عجیب برای من افتاد که دل کندن از شهدا از سالهای دفاع مقدس دلتنگی زیاد بود و بعد از جنگ نیز مدتی در کار تفحص بودم و مین زدایی کردم.
بعد از آن وقتی به همدان وارد شدم از جلوی سینمای جوان همدان رد می شدم که آنجا نوشته بود هنر جوی عکاسی می پذیرند و بنده دوره را آغاز کردم و این آغاز ورود من به دنیای عکاسی بود.
علاقه مندی های آن دوران باعث شد به شکل تحصیلات عالیه عکاسی را ادامه بدم. انگار نمی دانستم که چرا مجید مرادی عکاسی شده. فهمیدم قرار است مجید مرادی در مسیر شهدای گمنام قرار بگیرد.
چند سال است که در این حوزه مشغول هستید و از چه زمانی با هنر دفاع مقدس آشنایی پیدا کردید؟
از سال ۶۸ پایان دوره ام با بچه های همدان با دوربین عکاسی به جنوب رفتم و بعد از آن دوربین جدید گرفتم و به جنوب رفتم و از شلمچه شروع به کار کردم. از سال ۶۸ تا الان مجموعه عکسهای سیاه سفید را شامل آخرین خاکریز و آخرین دیوار نویسی را ثبت کردم تا سال ۸۹ این عکسها ۹۰ فریم بود که ۲۹ تا از آنها را ۳ خرداد ۸۹ رونمایی کردم. با خودم عهد کرده بودم که تا ۲۰ سال بعد کسی عکسهای مرا ندیده باشد.
از سال ۷۳ در حال تدریس هستم. در طول این سالها به بالای ۳۰۰۰ نفر تدریس کردم و به سی هزار نفر در اردوهای راهیان نور شیوه کار با موبایل را تدریس کرده ام و بنده فقط از طریق کتابهای آموزش عکاسی دفاع مقدس آموزش می دهم.
به نظر شما تفاوت هنر ارزشی ( دفاع مقدس) و سایر موضوعات هنری را در چه چیزی می بینید؟
این تفاوت کاملا مشخص است. درست است که هنر خط کشی ندارد اما هنر دفاع مقدس جامانده از تاریخ ارزشمند این کشور است. در تاریخ این کشور هر جنگی اتفاق افتاده است بخشی از سرزمین ما جدا شده است. اما این جنگ یک وجب از خاکمان کم نشد.
در واقع زنده کردن نام و یاد این ۱۸۳ هزار شهید که آرش های کمانگیری بودند که هر کدام بخشی از هویت این کشورند. حکایت علی اکبرهای خمینی ره باید ثبت شود. مسئولین ما دنبال کار ارزشی نیستند بلکه صرفا به دنبال گزارش کاری هستند.
آیا در جشنواره های خارج از کشور به هنر با موضوع جنگ توجه می شود؟
این موضوع یکی از دغدغه های بزرگ من است. هر جنگی که در هر کشوری اتفاق می افتد وقتی چیزی از آن جنگ ثبت می شود ماندگار می شود. در کل عکس حرفه ای و ماندگار از سالهای دفاع مقدس بسیار کم است.این هشدار را به مسئولین می دهم که شما مسئول عدم ثبت مظلومیت مسلمانان هستید.
اصلا روزگار خوبی نیست. باید فکر این را مسئولین بکنند که چگونه می توانند پاسخ عدم انعکاس مظلومیت شیعه را بدهند. هنر عکاسی توانست پیام مظلومیت ایران در جنگ تحمیلی را جهانی کند
پدیده راهیان نور که از مهمترین مسائل هنر با موضوع دفاع مقدس است چقدر توانسته است واقعیت این پدیده را نشان دهد؟
پدیده راهیان نور یک اتفاق مبارک در این حوزه است. راهیان نور امتداد راه شهداست. راهیان نور بسیار در انعکاس دفاع مقدس تاثیر داشت. اما اگر جشنواره ره آورد سرزمین نور را در نظر نگیریم متوجه می-شویم راهیان نور ما با افت روبروست. مثل قبل نیست. با آسیب هایی روبرو شده است. نقطه اتصال همه مردم ایران شهداست. باید فرهنگ راهیان نور درست انتقال داده شود. باید از گزارش کاری و دستور عمل بیرون بیاییم. باید در جنگ نرم هوشمندتر عمل کنیم.
آیا آثار هنری در حوزه دفاع مقدس توانسته استقبال مردم به خصوص جوانان دررفتن به مناطق عملیاتی را انعکاس دهد؟
باید ما بچه ها را ترغیب به رفتن به راهیان نور کنیم. باید مسئولین با دقت بیشتری کار کنند. هنر در جذب کردن به راهیان نور نقش اول را دارد که البته باید به آن بها داد.
توصیه شما به هنرمندان این حوزه در توجه به هنر دفاع مقدس چیست؟
توصیه به هنرمندان بیشتر توصیه به مسئولین است که باید به جوانان میدان بدهند که وارد عرصه شوند.
این موضوع به اتاق فکر نیاز دارد. هنرمندان می آیند فقط نیاز به بستر سازی مناسب است.
خاک دفاع مقدس در هر منطقه ای پر از پتانسیل است و به عقیده بنده خود شهدا قاب بندی و بقیه مسائل عکاسی را انجام می دهند فقط عکاس ها دکمه را فشار می دهند. باید رسالت ما که انعکاس دفاع مقدس است بهتر انجام شود.
انتهای پیام/
ارسال نظر