به گزارش تهران پرس؛ امیر نورایی در یادداشتی نوشت: چشم‌انداز سیاسی آمریکا، تحت سلطه دو حزب بزرگ دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان است. اگرچه به ظاهر تفاوت‌هایی بین دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان وجود دارد، اما معمولا این دو حزب با دو روش می‌کوشند حکمرانی ایالات متحده را به عنوان یک ابرقدرت در سطح جهان تثبیت کنند. حزب دموکرات می‌تواند ریشه‌های خود را در بازگشت به توماس جفرسون که دو دوره متوالی چهار ساله سومین رئیس‌جمهور آمریکا بود، ردیابی کند زمانی که آن‌ها به عنوان جمهوری‌خواهان جفرسون شناخته می‌شدند و به شدت با حزب فدرالیست و دیدگاه‌های ملی‌گرایانه آن‌ها مخالفت می‌کردند. دموکرات‌ها «خر» را به دلیل اندرو جکسون هفتمین رئیس‌جمهور تاریخ آمریکا از حزب دموکرات به عنوان نماد خود اتخاذ کردند که به دلیل شعار محبوبش «اجازه دهید مردم حکومت کنند» علناً به «خر» ملقب شد. کمیته ملی دموکراتیک در سال ۱۸۴۸ رسماً ایجاد شد. در طول جنگ داخلی شکافی در درون حزب بین کسانی که از برده‌داری حمایت می‌کردند و کسانی که با آن مخالفت می‌کردند، رشد کرد. این تقسیم‌بندی عمیق منجر به ایجاد یک حزب دموکرات جدید شد.
حزب جمهوری‌خواه، درست قبل از جنگ داخلی به دلیل موضع دیرینه‌شان به نفع لغو برده‌داری به وجود آمد. آن‌ها حزب سوم کوچکی بودند که جان سی فریمونت را در سال ۱۸۵۶ برای ریاست جمهوری نامزد کردند. در سال ۱۸۶۰ آن‌ها زمانی به یک حزب سیاسی تثبیت شده، تبدیل شدند که نامزدشان آبراهام لینکلن به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده انتخاب شد. ریاست جمهوری لینکلن در طول جنگ، از جمله سیاست‌های او برای پایان دادن به برده‌داری برای همیشه به تحکیم حزب جمهوری‌خواه به عنوان یک نیروی بزرگ در سیاست آمریکا کمک کرد. فیل در سال ۱۸۷۴ بر اساس کاریکاتوری در هفته‌نامه هارپرز که حزب جدید را به عنوان فیل به تصویر می‌کشید، به عنوان نماد آن‌ها انتخاب شد.
تفاوت‌های دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان عمدتا در امور داخلی و نحوه اجرای امور است؛ نه تفاوت‌های ریشه‌ای. سیاست‌های مالیاتی از نقاط اختلاف آن‌هاست؛ مسائل اجتماعی نیز یکی دیگر از تفاوت‌هاست. جمهوری‌خواهان تمایل دارند در مورد مسائل اجتماعی محافظه کار باشند. آن‌ها مخالف ازدواج همجنس‌گرایان و هوادار ترویج ازدواج بین مرد و زن هستند. آن‌ها همچنین با سقط جنین مخالفت می‌کنند و حق مالکیت اسلحه را ترویج می‌کنند. دموکرات‌ها طرفدار سقط جنین و حامی ازدواج همجنس‌گرایان هستند، اما به شدت موافق قوانین سختگیرانه برای کنترل اسلحه هستند. کار و تجارت آزاد، مراقبت‌های بهداشتی، برنامه‌های اجتماعی، مسائل انرژی و محیط زیست و جرم و مجازات اعدام از نقاط دیگر اختلاف آن‌هاست. اما در مهم‌ترین بخش مورد بحث یعنی سیاست خارجی تفاوت آن‌ها چیست؟
در سیاست خارجی دو بخش مهم دخالت علیه کشورهای مخالف آمریکا و نیز حمایت از کشورهای همسوی با آمریکا وجود دارد. در اصل این موضوعات تفاوتی میان این دو نیست؛ فقط هنگامی که دخالت نظامی ممکن است مورد نیاز باشد، دموکرات‌ها طرفدار حملات هدفمندتر و استفاده محدود از نیروی انسانی هستند؛ در حالی که جمهوری‌خواهان طرفدار عملیات کامل نظامی برای جابه‌جایی رژیم‌هایی هستند که مخالف سیاست‌های آمریکا هستند و یا منافع آمریکا را تهدید می‌کنند. هر دو طرف به طور معمول توافق دارند که ارسال کمک به کشورهای دیگر چیز خوبی است، اما در مورد ماهیت آن کمک‌ها اختلاف نظر دارند و نیز این که چه کسی باید آن را دریافت کند.
روشن است که احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه به‌ویژه در حوزه سیاست خارجی دو روی یک سکه می‌باشند و تنها تفاوتی که میان آنان می‌توان برشمرد، ادبیات متفاوت سیاسی و بعضی تشخیص مصداق‌ها در ارائه کمک‌هاست. برای جمهوری اسلامی و کشورهایی نظیر آن که سیاست‌های استکباری آمریکا را برنمی‌تابند؛ تفاوتی اساسی میان این دو نیست و تنها پاره‌ای اقدامات دیپلماتیک در بهره‌برداری از شکاف‌های میان آمریکا و متحدانش در هنگام حاکمیت هر یک از این دو حزب بر آمریکا ممکن است. بدون شک رویکرد نهایی برای ما مواجهه هوشمندانه ولی بدبینانه در برابر دو حزبی است که در نابود کردن جریانات و نهضت‌های مستقل جهانی، متحد ولی فقط در روش پاره‌ای تفاوت‌های غیرموثر دارند.
انتهای پیام؛
ارسال نظر