اندرون هر قصه نکات پندآموزی است که کودک را به تفکر درباره موضوعات درونی داستان وا می دارد.
اساس حکومت پنداری تعلیم و تربیت، زایش فکر و تصور است تا با میانجیگری آن بشرهایی اندیشنده و آفریننده پدید آمده که پیمان زندگی بهتر را از تمامی نگرش های متنوع برای هم صنفان خود مهیا نمایند.

اساس حکومت پنداری تعلیم و تربیت، زایش فکر و تصور است تا با میانجیگری آن بشرهایی اندیشنده و آفریننده پدید آمده که پیمان زندگی بهتر را از تمامی نگرش های متنوع برای هم صنفان خود مهیا نمایند.

قصه گویی معبری برای پیوستن به جهان کودکان است و می آموزند چه جور با دشواری ها، آفرینشگرانه برخوردکنند. کودکان دلبستگی بسیاری به استماع قصه دارند و از قصه ها وعظ می گیرند. همه ی دست اندرکاران تعلیم و تربیت و والدین با هنر قصه گویی می توانند شراره ی تمامی توفیقات را در کودک روشن کرده و به بلوغ رفعت و بزرگواری کودک کمک کنند.

اندرون هر قصه نکات پندآموزی است که کودک را به تفکر درباره موضوعات درونی داستان وا می دارد. علاوه بر آن اقتدار اختلاط را در کودک استحکام می بخشد و در نتیجه حلقه ی لغات او افزایش می یابد. هر قصه ای پیام آموزنده ای را در بر دارد که کودک با شنیدن آن قصه، پیام را آموخته و در حیات عمومی خود به کار خواهد بست.

قصه منشا کژی های اخلاقی در کودک می خشکاند. کودک به هنگام قصه سکوت می کند، ولی این سکوت نشان از همدلی و همدردی او با شخصیت های داستان را دارد، پیشامدهای قصه را می سازد و انگارش مبتکرانه خود را مدیریت می کند.

قصه دو جزء شکفته شدن ذهن و شعور کودک را تحت اثربخشی قرار می دهد. گفتنی است که فن قصه گویی ارزش بالایی داشته و یک قصه گو بایستی شکیل و هماهنگ با مقام های آن حکایت و با تلاطم روایتگری کند تا انگیزه حظ و کیف در کودک ایجاد شود.

دست اندرکاران تعلیم و تربیت و والدین گرامی بایستی داستان سرای نکویی برای کودک بوده تا بتوانند سفارش های آموزشگر داستان را به کودک واگذار کنند.

نویسنده: ساراپیرانه

کد خبر: ۳۸۳
۲۹ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۰۹:۲۳
save
email
اشتراک گذاری :
ارسال نظر
captcha