عرصه هنر، رسانه و تبلیغات

به گزارش تهران پرس، دکتر نصرالله شفیعی در یادداشتی نوشت: اگر بگوییم در انتخابات دور قبل، آنچه روحانی را پیروز کرد تبلیغات داخل و خارج بود نه عملکرد چهار ساله دوره اول ریاست جمهوری‌اش، سخنی به گزاف نگفته‌ایم. به عبارتی روحانی بین دو موقعیت قرار داشت موقعیت شکست و موقعیت پیروزی، پشتوانه شکستش، عملکرد ضعیف دولت او بود. کافی بود با یک بررسی کارشناسی، عمق عملکرد دولت او به مردم بازشناسی می‌شد و به درستی به مردم ارائه می‌شد، در آن صورت شکست روحانی قطعی بود. موقعیت دیگر روحانی، تبلیغات وسیع رسانه‌های داخلی و رسانه‌های معاند غربی _ عربی در حمایت از او بود. وجه مشترک این رسانه‌ها استفاده از ابزار تخریب، دروغ، شایعه و برعکس کردن حقایق برای به شکست کشاندن رقیب بود. دشمن با مهارت فراوان آنچنان حق و باطل را باهم مخلوط می‌کند و از آن نتیجه دلخواه می‌گیرد که جز برای اهل فن این ترفندها ملموس نخواهد بود. ناگفته نماند از مصادیق این جنگ روانی شخص روحانی بود که در سخنرانی‌های تبلیغاتی‌اش گویا گوینده سخنانش مجری شبکه معاند BBC بود نه شخصی که سال‌ها با لباس مقدس روحانیت زندگی کرده و با آن ارتزاق کرده بود.

امروز نیز با به صحنه آمدن آیت‌الله رئیسی، این جنگ بزرگ روانی و این نبرد نابرابر رسانه‌ای شروع شده است.

یکی از ابزارهایی که در این جنگ مورد استفاده قرار می‌گیرد، هنر است. هنری که مقدس است و آن‌ها استفاده نامقدس از آن می‌کنند. مثل سوءاستفاده‌ای که از دین یا لباس روحانیت می‌کنند. در جبهه نیروهای انقلابی، هنرمند و شاعر فراوانند. می‌طلبد که در این دوران این سلاح خود را به میدان آورند و در قالب همان معیارهای اخلاقی که زندگی خود را بر آن استوار کرده‌اند به میدان آیند تا در این نبرد نابرابر بتوانند به اذن خدا کید رسانه‌های استعماری را برملا کنند و بر آن‌ها پیروز شوند. این سنتی الهی است‌ خداوند فرمود:

کم من فِئَهٍ قلیله غَلَبَتْ فِئَهٍ کثیرهً باذن الله والله مع الصابرینِ

[چه بسیار گروه کوچکی که به فرمان خدا، بر گروه‌های عظیمی پیروز شدند، و خداوند با صابران است].

ترجمه آیه به نظم:

چه بسیار بوده که اندک قشون

به یاری حق بر سپاهی فزون

بگشتند پیروز در کارزار

خداوند با صابران است یار

(بقره/۲۴۹) ترجمه منظوم امید مجد

یکی از ابزارهای تبلیغاتی که در سال ۱۳۸۰ با خاتمی شروع شد و کرباسچی در حمایت از کروبی ادامه‌اش داد و هر چهار سال یک بار جناب جهانگیری تکرارش می‌کند ابزار اشک است.

شاعر گرانقدر و دوست عزیزم آقای فتح‌الله قاسمی اشعاری را در همین خصوص و همچنین درباره لاریجانی سروده است که با آن مطلب را به پایان می‌رسانم.

خطاب به جهانگیری!

باور نکنیم اشک تمساحت را

از یاد مبر ملت آگاهت را

باشیخ حسن که جان تو قربانش

گفتی که ادامه می‌دهم راهت را

خطاب به لاریجانی!

با شیخ حسن، علی تو هم پیمانی

ازصحنه برو نه مرد این میدانی

از قوه و پادگان تو بد می گویی

دلداده ی انگلیس یا ایرانی؟!

 

انتهای پیام/