سوال مهمی که ممکن است هر روز درذهن بسیاری از افراد جامعه مطرح شود این است که خرید خدمات از کودکان دوره گرد یا پرداخت هزینه و حتی اهدا مواد خوراکی به کودکانی که تکدی گری یا زباله گردی می کنند، کاری صحیحی محسوب میگردد یا خیر
طبق کنوانسیون شماره ۱۸۲ سازمان بین المللی کار به کارگیری کودکان در اشکال بد آن ممنوع بوده و بلافاصله بایستی کودک از این کار منفک گردددر سال ۱۳۶۸ کنوانسیون حقوق کودک در سازمان ملل متحد به تصویب رسید که ایران نیز در سال ۱۳۷۳ این پیمان نامه جهانی را امضا و به صراحت تعهدات مربوط به کودکان کار و خیابانی را پذیرفت. بر اساس این کنوانسیون اشکال بد کار شامل کارهایی مانند بردگی، اجبار کودکان برای منازعات مسلحانه ، تولید،توزیع و قاچاق مواد مخدر، استفاده از کودکان برای تولید محتوای متسهجن یا روسپی گری و بطور کل هر نوع فعالیتی که منجر به آسیب به سلامت فیزیکی یا روانی کودک گردد ممنوع و غیر قانونی می باشد
در این راستا ممنوعیت و محدودیت هایی نیز در دستورالعمل های وزارت کار لحاظ گردید. بطور نمونه طبق ماده ۷۹ قانون وزارت کار بکارگیری کودکان زیر ۱۵ سال بطور کل ممنوع بوده ،یا طبق ماده ۸۴ قانون کار بکارگیری کودکان زیر هجده سال در کارهایی که ماهیت آن برای سلامت جسمی یا اخلاقی کودکان زیان بار باشد ممنوع میباشد
با در نظر گرفتن این تعاریف و فعالیت درصد قابل توجهی از کودکان به مشاغلی مانند فعالیت در کوره های آجرپزی، انجام کارهای کاذب در معابر و خیابان ها مانند دست فروشی و تکدی گری ، زباله گردی، کارگاه های ریخته گری و کار با ماشین آلات سنگین در کارگاه های صنعتی و زیرزمینی جزو اشکال بد کار می باشد که بایستی بی درنگ از این فعالیت ها منفک گردند.
همچنین طبق نظریه کنوانسیون که مورد تایید ایران نیز می باشد، علاوه بر منفک کردن کودکان از اشکال بد کار که بایستی همراه با آموزش و معرفی مجدد آنها به جامعه صورت پذیرد، ارائه هر گونه خدماتی که منجر به ابقا کودک در این نوع فعالیتها گردد نیز طبق مفاد این تعهدنامه بین المللی ممنوع میباشد.
طبق دستورالعملها ارائه هر گونه خدماتی که منجر به ادامه فعالیت یا تشویق سرپرستان برای بکارگیری کودک در اشکال بد کار گردد ممنوع استلذا با توجه به مفاد این دستورالعملها و روح حاکم بر آنها ، ارائه برخی از کمک ها که از سوی مردم در سطح شهر دیده می شود، کمک هایی مانند تهیه غذا یا مواد خوراکی، دادن پول یا خرید خدمات و محصولات از این کودکان، علاوه بر تشویق سرپرستان این کودکان برای بکارگیری بیشتر از آنها از یک سو ، منجر به باقی ماندن کودکان در این اشکال بد کار می گردد که با مفاد کنوانسیون شماره ۱۸۲ سازمان بین المللی کار در تضاد کامل است. از این رو لازم است ضمن اگاه رسانی به عموم جامعه در خصوص تاثیرات منفی این نوع از کمک ها ، روشهای صحیح و اصولی برخورد و تعامل با این نوع معضلات به عموم مردم آموزش داده شود.
از سوی دیگر باید در نظر داشت، صرف ایجاد محدودیت و ممنوعیت، بدون در نظر داشتن برنامه ای برای آموزش و بازمعرفی صحیح این کودکان به جامعه از سوی نهاد های متولی، منجر به رجوع سرپرستان این کودکان برای بکارگیری آنها در کارهایی که در دیدرس عمومی نیست مانند بکارگیری در کارگاه های زیرزمینی و امثالهم گردد که آنها نیز همانطور که در بالاتر ذکر شد جز اشکال بد کار محسوب میگردد. لذا با عنایت به اینکه راهکارهای قانونی برای مقابله با این نوع فعالیتها در قوانین جاری کشور تبیین شده است، انتظار می رود تا اقدامات اجرایی مکفی از سوی دستگاه های نظارتی و مسئول در این حوزه صورت پذیرد.